Studie Verstoorde vetafbraak in de hersenen leidt tot een meetbaar domino-effect

Verstoord vetverlies in de hersenen maakt muizen dom
Verminderd vetverlies in de hersenen heeft een extreem nadelig effect op het leervermogen en de geheugenprestaties, volgens een recente studie onder leiding van wetenschappers van de Universiteit van Bonn. De studieresultaten werpen ook een nieuwe kijk op de ontwikkeling van dementie, meldt de universiteit.

Vanwege de verstoorde degradatie van bepaalde vetmoleculen in de hersenen, zijn de leer- en geheugenprestaties volgens de onderzoekers aanzienlijk verminderd, althans bij muizen. In modelexperimenten vertoonden de dieren significant slechtere leer- en geheugenprestaties bij verminderd vetverlies. Bovendien is de hoeveelheid Alzheimer-specifieke eiwitten sterk gestegen in hun hersenen, rapporteren de wetenschappers. De onderzoekers publiceerden hun resultaten in het tijdschrift "Autophagy".

Een verstoord vetverlies in de hersenen heeft verstrekkende gevolgen en kan een rol spelen bij de ontwikkeling van dementie. (Afbeelding: denisismagilov / fotolia.com)

Hersenvet bestaat echt
In de experimenten voorkwamen de wetenschappers in de hersenen van muizen de afbraak van een specifiek vetmolecuul. Omdat de spreekwoordelijke "hersenkrak" volgens de onderzoekers eigenlijk is. Dus, behalve water, bestaan ​​de hersenen voornamelijk uit lipiden, met andere woorden: vet. Deze lipiden dienen bijvoorbeeld "als een isolerende laag rond de zenuwvezels en zo kortsluiting te voorkomen", leggen de experts uit. Bovendien zijn ze een belangrijk onderdeel van de dunne vliezige membranen rondom de hersencellen.

Muizen leren en onthouden erger
Een van de meest voorkomende lipiden in onze hersenen is het zogenaamde sfingolipiden, zijn afbraakproduct S1P kan een centrale rol spelen bij het ontstaan ​​van de ziekte van Alzheimer en andere vormen van dementie, verklaren de onderzoekers. Voor hun experimenten hebben ze muizen gefokt, "die S1P niet verder kunnen afbreken in grote delen van hun hersenen", zei de Dr. med. Gerhild van Echten-Deckert van LIMES-Institut aan de Universiteit van Bonn. Dientengevolge, "de dieren leerden veel slechter en konden zich niet zo goed herinneren", vervolgt de universiteit.

Mechanisme van autofagie gestoord
De S1P is de informatie volgens welke onderzoekers gewoonlijk onderverdeeld in verschillende delen, een van de afbraakproducten van een route wordt direly nodig - de zogenaamde autofagie. Dit mechanisme zorgt ervoor dat cellen hun eigen bestanddelen kunnen verteren en recyclen. Op deze manier kunnen de cellen bijvoorbeeld defecte eiwitten of celorganellen die niet langer aan hun taak voldoen, elimineren.

Ontledingsproduct van S1P benodigd voor autofagie
Volgens de wetenschappers werkt de intracellulaire afvalverwerking van autofagie in twee stappen. Ten eerste, de "afval" zal worden verpakt in kleine "vuilniszakken", die vervolgens met andere "merge zakken", die zeer reactieve enzymen bevatten. "Versnipperen" Deze enzymen wordt de inhoud van de vuilniszakken en gooi het, de Forscher.An de verpakking van het afval verklaren de intracellulaire vuilniszakken is een afbraakproduct van S1P betrokken en "zonder verslechtering van S1P meer gesloten vuilniszakken vorm; de autofagie werkt dan niet goed, "zei studie auteur Daniel Mitroi in het persbericht van de Universiteit van Bonn.

Ophoping van schadelijke stoffen in de hersenen
In de hersenen van muizen schadelijke stoffen in off S1P degradatie, zoals geaccumuleerde "het eiwit APP, die een belangrijke rol in de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer speelt", zegt de hoofdauteur van de studie.

Onbekend mechanisme van dementie ontdekt?
Volgens de onderzoekers leggen de huidige onderzoeksresultaten de nadruk op een tot nu toe volledig onopgemerkt ontwikkelingsmechanisme voor dementie. Voor het eerst hebben wetenschappers van de Universiteit van Bonn, het Universitair Ziekenhuis Jena, het Duitse Centrum voor neurodegeneratieve ziekten (DZNE) en van San Francisco en Madrid de verstrekkende gevolgen getoond van verstoorde S1P degradatie heeft. "Misschien draagt ​​ons werk op de lange termijn bij aan het feit dat deze aandoeningen van de hersenen in de toekomst met succes kunnen worden behandeld," Dr. van Echten-Deckert. (Fp)