Substitutieoordeel voor regulering thuis

vervanging: Artsen zijn niet verantwoordelijk voor schade aan huis aan hun patiënten.

2014/01/29

In principe mogen artsen alleen in duidelijk omschreven uitzonderlijke gevallen methadon, polamidon of een ander vervangend medicijn mee naar huis nemen in geval van medicijnvervangingstherapie. De arts moet zijn beslissing in dergelijke gevallen voldoende onderbouwen. Voor hem is de vraag of de take home-regulering de voortgang van de behandeling van de patiënt in kwestie ondersteunt, van centraal belang. Dit is bijvoorbeeld het geval als dit de ontvangst of het behoud van een baan positief beïnvloedt. Volgens de specificaties van de Duitse Medische Vereniging is dit alleen toegestaan ​​als het verloop van de behandeling in alle opzichten is gestabiliseerd. Bovendien ontvangt de patiënt een altijd consistente dosis van zijn vervangende medicijn.

Alleen preparaten die levomethadon, methadon, buprenorfine of een voor substitutie geschikt geneesmiddel bevatten, kunnen als vervangend middel worden voorgeschreven. In gerechtvaardigde uitzonderlijke gevallen kan ook codeïne of dihydrocodeïne worden voorgeschreven. De federale overheid heeft de wettelijke vereisten van een substitutiegebaseerde behandeling van drugsverslaafde in de §§ 5 en 5a van de Narcotics Prescription Ordinance (BtMVV) en alleen die artsen die een specifieke opleiding voor verslavingsgeneeskunde hebben gevolgd, kunnen substitutiemiddelen voorschrijven.

Een patiënt sterft „Take-Home“- Procedure, de arts kan niet strafrechtelijk verantwoordelijk worden gehouden, onlangs regeerde het Federale Hof (BGH) in Karlsruhe. Dit was een vonnis van de rechtbank Deggendorf tegen een arts in Beieren, bevestigd. Hij had drugsafhankelijke substitutiepatiënten tussen 2006 en 2011 behandeld. Patiënten moeten in de regel in de praktijk de voorgeschreven vervangende stof onder toezicht nemen om misbruik te voorkomen. Bij ten minste vier patiënten, de arts, maar de zogenaamde "take home voorschriften" voor de vervangende medicijnen methadon of levomethadon.

Patiënten die een dergelijk recept krijgen voorgeschreven, kunnen hun vervangende medicijn zelfs in de apotheek ophalen en vervolgens zelfstandig innemen, zonder medisch toezicht. In het geschil had de dokter vijf "Take Home Regulations" op rij uitgegeven aan een van zijn patiënten, zonder dat hij gedurende deze tijd persoonlijk contact met hem had. De patiënt stierf later aan een overdosis methadon. De rechtbank Deggendorf beschuldigde de dokter nu dat hij het goedkeurend aanvaardde dat de verslaafde en andere patiënten het methadon niet innemen zoals bedoeld. Bovendien had de arts het mogelijke "Beikonsum" van andere medicijnen niet voldoende gecontroleerd. Daarna werd de arts door de rechtbank veroordeeld voor "ongeoorloofd voorschrijven van verdovende middelen" tot een boete van 360 dagvonnissen, wat neerkomt op een boete gelijk aan die van een jaar.

In tegenstelling, de rechtbank de dokter van de beschuldiging van een nalatige moord vrij. De patiënt was "in gevaar van eigen verantwoordelijkheid, zich bewust van het risico van een overdosis", staat er in het vonnis. Deze besluitvorming is zeker een koorddanswandeling, omdat het een deel van de medische eed is om levens op elke manier te redden. Maar men moet van de patiënt een bepaalde eigen verantwoordelijkheid eisen, dus de rechters. Het doel van de substitutiebehandeling is immers om de patiënt terug te brengen naar de patiënt „normaal“ om het dagelijks leven mogelijk te maken. (Fr)

Beeld: Sigrid Rossmann