Delen:
Het vinden van genezing Middelen voor osteoporose kunnen botten beschadigen
Vaak voorkomende ziekte Osteoporose treedt vooral op op oudere leeftijd
Osteoporose is de meest voorkomende botziekte en treft ongeveer acht miljoen mensen in dit land alleen. Het zogenaamde "botverlies" komt vooral op hogere leeftijd voor, meer dan 25% van de vrouwen na de menopauze wordt ziek. Kenmerkend voor de ziekte is dat de botmassa meer afneemt dan normaal, hetgeen de structuur en functie van de botten nadelig beïnvloedt. In het begin hebben de getroffenen nauwelijks klachten. In het verdere verloop echter leiden de skeletveranderingen tot ogenschijnlijk onverklaarbare bruggen, die erg pijnlijk kunnen zijn en tot gevolgschade kunnen leiden, zoals schade. een ronde rug leiden.
Afbeelding: eranicle - fotolia Signalering Sclerostin remt de botvorming
Voor de behandeling van de ziekte zijn al een aantal verschillende geneesmiddelen beschikbaar. In onderzoek wordt de signalerende substantie sclerostin (SOST) beschouwd als een veelbelovend startpunt voor nieuwe behandelingsopties. Dit is een eiwit dat voornamelijk in het bot wordt gevormd en dat de botvormende functie van de zogenaamde "osteoblasten" remt.
Dientengevolge kunnen middelen die deze stof reguleren nieuwe hoop bieden aan veel patiënten en daarom worden onderzocht in verschillende grote farmaceutische onderzoeken waarbij honderden patiënten betrokken zijn..
Maar blijkbaar is er ook een keerzijde van de medaille. Omdat wetenschappers van het Universitair Ziekenhuis Münster nu hebben erkend door een onderzoek met muizen, kunnen deze geneesmiddelen ook schadelijk zijn. Het is dus mogelijk dat een bestaande reumatoïde artritis "aanzienlijk wordt versterkt", aldus de onderzoekers in het tijdschrift "Science Translational Medicine". Een sclerostine-gerichte behandeling is daarom "waarschijnlijk niet aanbevolen voor patiënten met inflammatoire gewrichtsaandoeningen", schrijven de experts.
Onderzoekers hadden de tegenovergestelde conclusie aangenomen
Voor de wetenschappers een grote verrassing omdat ze eigenlijk precies het tegenovergestelde hadden aangenomen en hadden verwacht dat de stoffen een verzachtend effect zouden hebben op reumatoïde artritis. De onderzoekers kwamen hierop uit nadat ze grotere hoeveelheden sclerostine in het synoviale oppervlak van deze patiënten hadden ontdekt dan degenen met niet-inflammatoire vormen van artritis. Als de signaalstof zou kunnen worden geblokkeerd, zou dit mogelijk ook een regulatie van gewrichtsontsteking kunnen zijn, dus het idee.
Maar bij het muizenexperiment bleek het uiteindelijk heel anders, omdat sclerostine-remmers werden gebruikt, zelfs het botverlies verhoogde. Dit gold echter alleen voor de dieren met een zogenaamde "TNF-alfa-aangedreven artritis". Tumornecrosefactor (kortweg TNF-alfa) is ook een signaalstof voor het immuunsysteem, dat een belangrijke rol speelt bij lokale en systemische inflammatie en botresorptie bij reumatoïde artritis bevordert. Bij muizen van wie de ziekte niet door TNF-alfa werd beïnvloed, hadden de geneesmiddelen tegen sclerostin weinig effect of verbeterden de symptomen zelfs niet, verklaarden de onderzoekers.
Nieuwe studie zal tot beperkingen leiden
Hieruit kon worden geconcludeerd dat ogenschijnlijk alleen ontstekingsreacties zijn aangetast waarbij TNF-alfa is betrokken, aldus studie auteur Thomas Pap aan het persbureau "dpa". "Het effect kan relatief strikt worden vastgesteld aan deze ene inflammatoire factor."
Vervolgens moet de exacte verduidelijking worden aangebracht op basis van nader onderzoek. Voor de farmaceutische industrie kan dit tot een grote tegenvaller leiden. Volgens Christian Kasperk van het universitair medisch centrum van Heidelberg hebben toonaangevende bedrijven al miljoenen euro's geïnvesteerd in de ontwikkeling van sclerostinremmers. "Deskundigen hadden gehoopt op een zo breed mogelijk scala aan actieve ingrediënten zonder compromis," vertelde de expert aan dpa. Maar met de nieuwe studie wordt nu een vinger pijnlijk in de wond geplaatst.
Dienovereenkomstig wordt osteoporose in veel gevallen veroorzaakt door chronische ontstekingsziekten (bijvoorbeeld van het maagdarmkanaal) waarin TNF-boodschappersubstanties een rol spelen. "Daarom betekent het studieresultaat waarschijnlijk een ernstige beperking van de gehoopte brede toepassing", vervolgt Kasperk. Bovendien zou zelfs vóór de huidige studie negatieve aspecten zijn aangegeven. Aangezien sclerostine ook in de vaatwanden wordt gevormd, kan een verstopping van de signaalstof mogelijk de verkalking van de vaten stimuleren, wijst Kasperk erop.
Beter verblijf met beproefde medicijnen
In plaats van te experimenteren, moeten veel osteoporosepatiënten daarom beter vertrouwen op bewezen remedies waarvan de potentiële bijwerkingen bekend zijn door tientallen jaren van onderzoek. "Wat nieuw en duur is, hoeft niet beter te zijn", zegt de arts. "Voor veel nieuwe geneesmiddelen hebben we geen idee of we ook geen kattenkwaad uithalen." Daarom was het een "meevaller" dat de mogelijke gevolgen van sclerostinaseremmers nu lang voordat de goedkeuring aan het licht kwam.
Aangezien sclerostine voornamelijk in de botten wordt geproduceerd, hebben deskundigen nog niet aangenomen dat het andere effecten in het lichaam heeft, schrijven Frank Rauch van McGill University in Montreal en Rick Adachi van McMaster University in Hamilton in een commentaar op de studie..
Het nieuwe onderzoek toont echter duidelijk aan dat de signaalstof meer kan doen dan de botgroei vertragen. Hoewel de resultaten van de muisstudies niet rechtstreeks op mensen konden worden overgezet, was de potentiële klinische betekenis van de Canadese wetenschappers nog steeds groot. Omdat veel patiënten met osteoporose bijkomende ziekten hebben die de werking van sclerostin kunnen beïnvloeden. (Nr)