Oordeel Bij verkeerd gediagnosticeerde huidkanker heeft recht op vergoeding

Overlook disease: claim voor compensatie voor late herkende huidkanker
Het is vaak door deskundigen bekritiseerd dat er frequente verkeerde diagnose van zwarte huidkanker is. Het is bijzonder dramatisch wanneer een kanker die te laat wordt erkend tot de dood leidt. Als dit gebeurt, hebben patiënten of familieleden mogelijk recht op compensatie.
Compensatie claim voor te late diagnose
Veel mensen weten dat veel levervlekken of schilferige huid indicaties kunnen zijn voor huidkanker. Kennis over andere tekens is echter minder gebruikelijk. Bijvoorbeeld, kanker van de voet wordt meestal verkeerd beoordeeld en, bijvoorbeeld, aangezien voor een wond of blauwe plek. Het is bijzonder dramatisch wanneer een verkeerde diagnose ertoe leidt dat de patiënt niet op tijd wordt behandeld. Beïnvloed hebben dan een aanspraak op compensatie voor pijn in sommige gevallen.

Een verkeerde diagnose van de huidkanker leidt tot de betaling van een schadevergoeding. Afbeelding: Miriam Dörr - fotolia

Patiënt stierf aan huidkanker
Zoals het persbureau dpa meldt, hebben patiënten recht op compensatie als hun arts een fout maakt en daarom een ​​kanker over het hoofd ziet. In een recente uitspraak met het dossiernummer 26 U 63/15 heeft het hoger regionaal hof Hamm de echtgenoot van een vrouw die aan huidkanker was overleden, 100.000 euro toegekend. De patiënt zou naar de dermatoloog zijn gegaan voor een verkleurde teennagel. Volgens de informatie was ze eerder de teen tegengekomen. De arts heeft tijdens de afspraak alleen een bacteriële infectie ontdekt en heeft verder geen dermatologisch onderzoek of behandeling uitgevoerd. Een andere arts diagnosticeerde een huidkanker een jaar later, waarbij de patiënt later werd gedood.

Dokter heeft onderzoek mislukt
De rechters beschuldigden de eerste arts van het nalaten om een ​​huidkanker te onderzoeken. Het feit dat de vrouw de teen had geraakt, wat een voor de hand liggende oorzaak was van een nagelhematoom, veranderde niets en ontsloeg de beklaagde niet van de verplichting om de noodzakelijke differentiële diagnose uit te voeren. De rechtbank heeft de mogelijkheid niet uitgesloten dat de patiënt, indien correct behandeld, een kans op herstel had gehad. (Ad)