Welke olie is belangrijk en gezond?

De juiste olie kiezen voor het dieet

2014/06/20

Vetrijke producten worden vaak geassocieerd met de ontwikkeling van obesitas en obesitas. Maar het lichaam is in principe afhankelijk van de levering van vetten - alleen de juiste selectie is belangrijk. Dit geldt met name voor het gebruik van eetbare olie bij de bereiding van verschillende voedingsmiddelen. De Duitse Vereniging voor Voeding (DGE) geeft hints over welke olie met name geschikt is voor gezondheidsdoeleinden.

„Eenvoudige eetbare oliën, tafelolie, eetbare olie, plantaardige olie of slaolie genoemd, zijn meestal mengsels van verschillende plantaardige oliën“, meldt de DGE. Plantaardige oliën verkregen door persen worden meestal extra gezuiverd om ze vrij te maken van onzuiverheden en om hun houdbaarheid te verlengen. Er zijn echter koud geperste, natieve oliën beschikbaar, die alleen worden verkregen door op de respectieve plantensoort te drukken. Qua smaak hebben deze voordelen en kunnen ze over het algemeen gezondere ingrediënten bevatten. Echter, heb „geraffineerde oliën versus ongeraffineerde langere houdbaarheid en een lager gehalte aan verontreinigende stoffen“, meldt de DGE.

Welke olie waarvoor eten?
Volgens de DGE zijn de verschillende oliën geschikt voor de bereiding van voedsel in verschillende mate. Dus bijvoorbeeld „koudgeperste oliën, vooral voor de bereiding van salades, voorgerechten en desserts“ aanbod. Wanneer de koudgeperste oliën worden verhit, gaan hun waardevolle ingrediënten echter verloren. Omdat de vetzuren die ze bevatten gevoelig zijn en gemakkelijk kunnen worden geoxideerd, is hun houdbaarheid bovendien beperkt, rapporteren de voedingsdeskundigen. De smakeloze, geraffineerde oliën kunnen echter in zowel de warme als de koude keuken worden gebruikt, de DGE-noot gaat verder. De koudgeperste plantaardige oliën worden meestal genoemd naar de respectieve plantensoorten, waarbij een zuiverheid van minimaal 97 moet worden gegarandeerd. „onvermengd“ Eetbare oliën worden voor honderd procent van de gelijknamige plant verkregen.

Samenstelling van vetzuren cruciaal
In wezen is uit medisch oogpunt de samenstelling van vetzuren in de verschillende eetbare oliën van bijzonder belang. Hier wordt in het algemeen onderscheid gemaakt tussen verzadigde en onverzadigde vetzuren, de eerste in de ongezonde vetten zijn bijzonder sterk en de laatste worden beschouwd als hun gezonde tegenhanger. Vooral de verzadigde vetzuren bevorderen de ontwikkeling van overgewicht en ze worden geassocieerd met de ontwikkeling van verschillende gezondheidsklachten. Door het cholesterolgehalte te verhogen, kunnen de onverzadigde vetzuren het optreden van arteriosclerose (arteriosclerose), een hartaanval of een beroerte bevorderen. Verzadigde vetzuren zijn bijvoorbeeld steeds meer vervat in palmolie en kokosolie.

Gezondheidsbevorderende onverzadigde vetzuren
De onverzadigde vetzuren wordt echter een cholesterolverlagend effect toegeschreven. Ze verminderen bijvoorbeeld de bloedspiegels van ongezond LDL-cholesterol. Nog beter zijn echter de meervoudig onverzadigde vetzuren, zoals omega-3-vetzuur (alfa-linoleenzuur) of omega-6-vetzuur (linolzuur). zij „verlaag het triglycerideniveau, verbeter de bloedstroomeigenschappen en voorkom zo afzettingen in de bloedvaten“, meldt de Duitse voedingsvereniging. Bovendien versterken de omega-3-vetzuren het immuunsysteem en remmen ontstekingsreacties in het lichaam. Zoals goede bronnen van omega-3 vetzuren de DGE genoemd „Koolzaad, walnoot, soja en lijnolie.“ Volgens de experts is de referentiewaarde voor de inname van alfa-linoleenzuur 0,5 procent van de totale energie-inname. „Volwassenen kunnen dit bereiken met ongeveer 10 tot 17,5 gram koolzaadolie (1 tot 1,5 eetlepels)“, meldt de DGE.

Transvetzuren vormen een gezondheidsrisico
Kritisch voor de gezondheid zijn naast de verzadigde vetzuren en de zogenaamde transvetzuren, die volgens de DGE „geproduceerd tijdens de industriële verwerking van vetten en oliën die rijk zijn aan onverzadigde vetzuren.“ Transvetzuren verhogen LDL-cholesterol en verlagen het gezonde HDL-cholesterol in het bloed, meldt DGE. Bovendien verhogen de transvetzuren de behoefte aan onverzadigde vetzuren, daarom zouden voedingsmiddelen die rijk zijn aan deze vetzuren maar zelden geconsumeerd moeten worden, legt de voedingsdeskundige uit.

Gebruik bij het branden geraffineerde oliën
Als de olie moet worden gebruikt voor frituren, volgens de DGE „in het bijzonder warmtestabiele, geraffineerde plantaardige oliën met een rookpunt boven 160 ° C.“ Bijvoorbeeld kunnen geraffineerde raapzaadolie, olijfolie, sojaolie, zonnebloemolie, pindaolie of maïsolie worden gebruikt. Voor andere plantaardige oliën kan het rookpunt worden overschreden en kunnen de eerder genoemde transvetzuren worden gevormd. Naast de warmtestabiliteit claimt de DGE bijzonder belang te hechten aan de samenstelling van de vetzuren in de eetbare oliën. Hier is het „vanwege het vetzuurpatroon koolzaadolie voor frituren, maar ook voor algemeen gebruik in de keuken“, speciaal aanbevolen. De koolzaadolie wordt gekenmerkt door de gunstige verhouding van linolzuur tot alfa-linoleenzuur en draagt ​​zo bij aan een verhoogde inname van omega-3-vetzuren. (Fp)