Agnosia - oorzaken en symptomen

Agnosia-stoornissen bij het herkennen of interpreteren van sensorische indrukken
In de aanwezigheid van agnosia, een zeer zeldzame ziekte, treden stoornissen op bij het herkennen of interpreteren van sensorische indrukken. De sensorische organen zijn echter functioneel en de aandacht en intellectuele vermogens worden niet aangetast.

inhoud

• oorzaken
• Voorbeelden
• Verschillende soorten
• Visuele agnosia
• Tactiele agnosia
• Ruimtelijke agnosia
• Auditieve agnosie
• diagnose
• therapie

oorzaken

Mogelijke oorzaken van agnosie zijn hersentrauma, hersentumoren, meningitis, beroerte, hersenbloeding, dementie en ernstige psychische aandoeningen. Schadelijke stoffen, zoals alcohol, drugs en medicijnen zijn de oorzaken. Een agnosia kan ook aangeboren zijn.

Voorbeelden

Beïnvloed een mes of vork, maar weet niet wat ermee te doen. Als ze echter de voorwerpen in handen nemen, kunnen ze door middel van het tastgevoel de niet eerder herkende dingen toewijzen. Een andere manifestatie van agnosia is niet de herkenning van gesproken woorden, zinnen of melodieën. Sommige patiënten hebben op hun beurt last van het feit dat er een gebrek aan oriëntatie in de kamer is, boven en onder kan niet worden onderscheiden, die zelfs overgaat naar uw eigen lichaam - het wordt niet langer gerealiseerd waar benen en armen zijn.

Ruimtelijke agnosie leidt tot de desoriëntatie van de getroffenen, die zo ver kunnen gaan dat het zelfs in het eigen lichaam onmogelijk is om zelfs op en neer onderscheid te maken. (Afbeelding: pathdoc / fotolia.com)

Verschillende soorten

Afhankelijk van welk gebied in de hersenen wordt beïnvloed, is de agnosia verdeeld in verschillende typen.

Visuele agnosia

Visuele agnosie, ook wel optische agnosie of zielblindheid genoemd, veroorzaakt door beschadiging van de occipitale lob, komt tot uiting in het feit dat getroffenen iets zien maar het niet kunnen herkennen. Ze kunnen hun waarneming niet associëren met een optisch geheugen. Ze zien bijvoorbeeld een sleutel, maar ze weten niet wat ze ermee moeten doen.

Er zijn andere subvormen van visuele agnosie: prosopagnosia, associatieve agnosie en coloragnosis. Bij prosopagnosia, ook wel blindheid genoemd, kunnen patiënten gezichten niet herkennen of onthouden. Dit is een gedeeltelijke prestatiesterkte van de hersenen. Ze oriënteren zich daarom op de stem, de kleding en het gebaar. In aanwezigheid van prosopagnosia kunnen de getroffenen de mensen zien, maar ze niet associëren met een bekende persoon.

Deze ziekte kan zowel aangeboren als verworven zijn. In de aangeboren vorm kunnen getroffenen vanaf de geboorte gezichten niet associëren met personen. Ze herkennen hun eigen ouders aan hun stem, figuur of kleding. Ze leren het in de loop van het leven aan te pakken. Deze vorm van agnosia kan verder worden geërfd. Prosopagnosie wordt soms veroorzaakt door ernstig traumatisch hersenletsel, hartstilstand of beroerte. Dit kan alleen tijdelijk zijn, maar ook voor altijd.

Bovendien kunnen blessures in de hersenen kleurverwerking voorkomen, wat leidt tot een zogenaamde kleurdiagnose. De kleuren worden gezien, maar niet herkend. De symbolische inhoud van de kleuren is verloren gegaan. De betekenis van de stoplichtkleuren bestaat bijvoorbeeld niet meer.

Het kleurzeuren maakt het voor de getroffenen onmogelijk om de symbolische betekenis van kleuren toe te wijzen. (Afbeelding: fotos4u / fotolia.com)

In associatieve agnosia, hoewel de vorm en de vorm van een object worden waargenomen, maar dit kan niet worden genoemd. Meestal zijn patiënten in staat om het voorwerp correct te traceren. Uiteindelijk worden associaties gemaakt. Het object is bijvoorbeeld een klok die 12 uur weergeeft. De patiënt herkent de klok niet maar zegt: "Oh het is middag, het eten moet klaar zijn voor de kinderen".

Tactiele agnosia

Tactiele agnosia beïnvloedt het tastgevoel. Daaronder is het onvermogen om dingen te herkennen door ze te noemen en ze bij naam te noemen, hoewel het tastgevoel volledig functioneel is. Door te zien dat de objecten worden herkend en ook kunnen worden benoemd.

Ruimtelijke agnosia

In ruimtelijke agnosia is de oriëntatie in de ruimte verstoord. (zie paragraaf "Voorbeelden")

Auditieve agnosie

Informeel gesproken wordt de auditieve agnosia doofheid genoemd. Bekende geluiden zoals een vliegtuig of bepaalde muziek worden wel gehoord, maar worden niet langer herkend, hoewel het hoortoestel intact is. Dit type agnosia kan aangeboren zijn. Vooral aan de telefoon, wanneer de herkenning van de stem noodzakelijk is, ontstaan ​​er problemen. Hier is de beller-ID, die vandaag bijna elke telefoon geeft.

In verbale auditieve agnosia, woorddoofheid, kunnen patiënten de woorden horen maar vinden ze moeilijk te begrijpen - spraak mist betekenis - het wordt alleen waargenomen als ruis.

Bij verbale auditieve agnosia is het moeilijk woorden en taal te herkennen. Ze ervaren de geluiden alleen als geluiden zonder verdere betekenis. (Afbeelding: pathdoc / fotolia.com)

De ruisdiagnose staat niet toe dat normale alledaagse en omgevingsruis worden gecategoriseerd en correct worden toegewezen. Het geluid van een motor kan bijvoorbeeld niet langer als zodanig worden herkend. Tegelijkertijd kunnen richting en afstand niet langer worden geschat.

Een andere vorm van auditieve agnosie is affectieve auditieve agnosie. Het staat niet langer de perceptie van leeftijd, geslacht en de toestand van de gesprekspartner toe. Alleen de feitelijke inhoud wordt vastgelegd.

diagnose

Om agnosia te diagnosticeren, worden verschillende neuropsychologische tests uitgevoerd. Verdere diagnostische procedures zijn CT (Computed Tomography) en MRI (Magnetic Resonance Imaging). Een lichamelijk onderzoek is even belangrijk om uit te sluiten of te erkennen dat er een visuele of gehoorstoornis aanwezig is.

therapie

Specifieke therapie is onbekend. Logopedie, ergotherapie. Gesprekken of ergotherapie kunnen patiënten helpen om de tekorten die zich door agnosia hebben ontwikkeld te compenseren. Voor de patiënten is dit meestal behoorlijk vermoeiend. Degenen die volkomen normaal zijn voor gezonde mensen en, bovenal, die automatisch zijn, moeten zich erg richten op de getroffenen. De prognose hangt af van het type en de grootte van de verwonding en van de leeftijd van de patiënten. (Sw)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)