Gat in het netvlies - netvliesgaten
Retinale gaten - onopgemerkte voorbodes van netvliesloslating
Een netvliesopening (retina) of retinale traan in het oog kan resulteren in bijna geen symptomen of pijn. Dus deze retina (retina) aandoeningen blijven vaak onopgemerkt. Zonder de juiste behandeling bestaat er echter een risico op loslating van het netvlies (netvliesloslating, netvliesloslating). Om ernstige gevolgen voor het gezichtsvermogen te voorkomen, inclusief blindheid, is een vroege diagnose en behandeling van groot belang. Regelmatige oogonderzoeken worden geadviseerd voor mensen van hoge leeftijd en voor bepaalde risicofactoren.
inhoud
- Retinale gaten - onopgemerkte voorbodes van netvliesloslating
- Een kort overzicht
- definitie
- symptomen
- oorzaken
- diagnose
- behandeling
- Naturopathische behandeling
Een kort overzicht
Een gat of scheur in het netvlies wordt vaak niet waargenomen door de getroffenen, maar is een ernstige wijziging van het netvlies dat het gezichtsvermogen bedreigt. Het volgende korte overzicht geeft belangrijke informatie om vroege detectie en behandeling mogelijk te maken. Daarnaast bevat het artikel gedetailleerde beschrijvingen van het ziektebeeld, zoals de oorzaken, symptomen en behandelingsmogelijkheden.
Een gat of scheur in het netvlies bedreigt het gezichtsvermogen en vereist een snelle behandeling. (Afbeelding: DKcomposing / fotolia.com)Problemen met de ogen - hoe je een netvlies kunt herkennen en wat je moet doen?
Vaak merken patiënten een gat in het netvlies of een scheur laat op. Deze pijnloze beschadiging van het netvlies blijft vaak volledig symptoomvrij, vooral in de vroege stadia. Tekenen die op retinale gaten kunnen duiden, zijn verschillende stoornissen in visuele perceptie die verschijnen als mobiele opaciteiten of beelden in het visuele veld. Deze worden vaak als volgt beschreven:
- Mist, rook of schaduw,
- "Vliegende muggen" (dansende zwarte stippen),
- "Roetregen" (hangende zwarte stippen),
- Bliksem (met gesloten ogen).
Als dergelijke klachten zich voordoen, dient onmiddellijk een oogheelkundig onderzoek plaats te vinden. Met de juiste diagnose is de vroegst mogelijke behandeling een belangrijk criterium voor het behoud van het gezichtsvermogen. In de hogere leeftijd en voor mensen die lijden aan diabetes mellitus of last hebben van bijziendheid, worden regelmatige oogonderzoeken geadviseerd.
definitie
Het netvlies, in het Latijn bekend als het netvlies, bevindt zich aan de binnenkant van de oogbol. Het wordt door het glasvocht tegen de choroidea gedrukt en hecht zich daaraan door zogenaamde adhesiekrachten, slechts losjes. Alleen in het gebied van de oogzenuw en de buitenste Netzhaugeirkumferenz worden ader en netvlies gefuseerd. Aan deze randen kan het netvlies dunne plekken hebben die retinale degeneraties worden genoemd. Vanwege verschillende oorzaken zijn deze gebieden bijzonder gevoelig voor gaten en scheuren of zelfs loslaten van het netvlies.
Het netvlies wordt losjes tegen het vaatvlies gedrukt door het glaslichaam. Deze verbinding zorgt voor de toevoer en functie van het netvlies. (Afbeelding: bilderzwerg / fotolia.com)Het netvlies bestaat uit verschillende lagen, die elk verschillende functies vervullen. Samen genomen, vangt ze het invallende licht en complexe lichtinformatie, sorteert het en transformeert het in zenuwimpulsen. De voorbewerkte visuele informatie wordt vervolgens via de oogzenuw doorgegeven aan de hersenen. Het netvlies speelt dus een speciale rol in visuele waarneming. Schade of degeneratie kan ernstige visusstoornissen veroorzaken.
symptomen
In de regel wordt schade aan het netvlies niet geassocieerd met pijn. De bestaande zenuwvezels geven geen pijninformatie door aan de hersenen, maar geven andere impulsen door. Vooral kleine openingen kunnen in eerste instantie volledig symptoomvrij blijven. Meestal verergert echter de eerste schade en later komen er andere klachten.
Symptomen die retinale gaten aangeven zijn voornamelijk aandoeningen in de visuele perceptie. In de regel wordt slechts één oog beïnvloed. Het optreden van een gat of scheur beschadigt vaak kleine bloedvaten en leidt tot bloeden, wat een verscheidenheid aan beelden en zichtbare troebelheid in het zicht kan veroorzaken. De volgende verschijnselen worden vaak beschreven door de getroffenen:
- Mistige of rokerige schaduwen in het gezichtsveld die worden waargenomen als zwarte of rode afbeeldingen,
- zwart, dansende punten voor de ogen ("vliegende muggen"),
- voorkomende bliksem met gesloten ogen,
- hangende zwarte stippen ("roetregen").
Als er meer bloeding optreedt, kan het zicht in grotere mate afnemen. Als de macula (macula lutea) is beschadigd, kunt u een verminderde gezichtsscherpte verwachten. De macula wordt ook wel een "gele vlek" genoemd en is een zeer klein deel in het achterste, centrale deel van het netvlies. In dit kleine gebied is er een zeer hoge dichtheid van fotoreceptieve cellen die uiteindelijk een scherp en gefocust zicht bieden.
Als oftalmische vloeistof het netvlies binnendringt, kan een echte netvliesloslating het gevolg zijn van een gat of scheur en is volledig zichtverlies op handen.
oorzaken
Meestal worden gaten en scheuren in het netvlies veroorzaakt door de zogenaamde posterior glasachtige detachement. Dit verwijst naar een opheffing van het binnenlichaam van het zachte oog, samen met het glasachtig membraan, achter in het netvlies. Dit wordt vaak veroorzaakt door een leeftijdsgebonden krimp van het glasvocht en is daarom geen pathologisch proces.
Echter, uitgesproken visusstoornissen, zoals ernstige bijziendheid, verhogen het risico op beschadiging van het netvlies. Een langwerpige oogbol kan de reden zijn voor dit slechte gezichtsvermogen. Dit gaat gepaard met een overeenkomstig gedilateerd en gedeeltelijk verdund netvlies, dat statistisch vaker degeneratie, gaten en scheuren vertoont. Bovendien kunnen letsels aan het ooggebied of eerdere staaroperaties het risico op beschadiging van het netvlies vergroten. Bovendien bevorderen genetische factoren of de aanwezigheid van diabetes mellitus (diabetes mellitus) het optreden van schade aan het netvlies (diabetische retinopathie).
Diabetes mellitus bevordert talrijke complicaties, waaronder verminderde ogen en de retina (diabetische retinopathie). (Afbeelding: Henrie / fotolia.com)Het glasvocht bestaat voor 98 procent uit water en vult kinderen in de kindertijd aan. Met de leeftijdsgerelateerde krimp van het glaslichaam stort het glaslichaam geleidelijk in als gevolg van een toenemend verlies van water en treden er verschillende retinale trekkrachten op. In bepaalde gebieden van het netvlies, met name op dunnere gebieden en de contactpunten met het glasvocht, kunnen gaten of scheuren ontstaan.
diagnose
Retinale veranderingen kunnen alleen worden gediagnosticeerd door een grondig oftalmologisch onderzoek. Om de fundus te kunnen onderzoeken, vindt meestal niet-invasieve oftalmoscopie (oftalmoscopie of funduscopie) plaats. Maar tegenwoordig worden ook digitale retinale onderzoeken aangeboden.
In de klassieke vorm van oftalmoscopie is er een directe en een indirecte onderzoeksmethode. Voor beide varianten breidde de pupil, door toedienen van oogdruppels, medicinaal uit. In de regel vindt verder onderzoek plaats in een verduisterde kamer. Een elektrische lichtstraal wordt vervolgens door een pupil rechtstreeks door de pupil naar het netvlies gericht om de fundus te verlichten. Om de structuren en mogelijke veranderingen gemakkelijk herkenbaar te maken bij maximale vergroting, wordt een vergrootglas of een contactglas gebruikt. Een contactglas wordt op de oogbal geplaatst en vereist voorafgaande oppervlakkige anesthesie.
Gezichtsvermogen diagnosticeert schade aan het netvlies. (Afbeelding: bilderzwerg / fotolia.com)Bij directe oftalmoscopie wordt het onderzoek uitgevoerd vanaf een afstand van ongeveer tien centimeter; bij de indirecte methode is de afstand ongeveer een halve meter. Een grotere afstand betekent minder detailweergave, maar een beter totaalbeeld van het oog.
Als bloedingen in het glasweefsel het zicht op de fundus belemmeren, kan ook een echografie worden gebruikt. Deze methode is pijnloos en biedt een snelle en gedetailleerde informatie over veranderingen in het netvlies. Het is ook mogelijk om de aard van een vervanging te herkennen en gelijksoortige klinische beelden te definiëren.
Regelmatige oogheelkundige controles, met name vanaf de leeftijd van 40 jaar en bij mensen met een verhoogd risico, worden gebruikt voor de vroege detectie van schade aan het netvlies. Deze kunnen anders onopgemerkt blijven en ernstige zichtproblemen of zelfs blindheid veroorzaken.
behandeling
Hoe eerder de schade wordt herkend en hoe kleiner de schade, hoe groter het succes van de behandeling in de regel is. Vroege therapie minimaliseert het risico van retinale loslating. Er is echter noch de mogelijkheid van medicamenteuze behandeling noch kunnen de openingen anderszins direct worden gesloten. Als er een diagnose van een gat in het netvlies of een traan wordt gesteld, worden er pogingen ondernomen om de voorwaarden te scheppen zodat het gat weer wordt gesloten.
Meestal, en vooral met zeer kleine gaatjes en zonder het loslaten van het netvlies, wordt een poliklinische laserbehandeling (lasercoagulatie) gebruikt. Met een gerichte laserstraal, veroorzaakte een stabiele littekenvorming van het netvlies met zijn onderlaag, de choroïde, in het gebied van de defecte randen. Dit type "lassen" van de twee lagen zou een permanente afdichting moeten veroorzaken.
De laserbehandeling van gaten in de retina is een succesvolle methode en wordt vaak gebruikt. (Afbeelding: romaset / fotolia.com)Als het grotere schade is, is een koude behandeling (cryocoagulatie) voor het afdichten van de randen in kwestie. Met behulp van een koude sonde worden de getroffen gebieden sterk gekoeld. Hier ook grotere littekens, die een stabiele afdichting moeten garanderen.
Omdat de behandelingen enigszins ongemakkelijk zijn, hebben beide methoden meestal betrekking op lokale anesthesie. De behandelde personen moeten maximaal tien dagen achter elkaar blijven en sparen bijvoorbeeld sport af te zweren. Gedurende deze tijd zal het gelaserde gebied lekken en zorgen voor een permanente afdichting. In de meeste gevallen is de therapie succesvol en wordt het gezichtsvermogen hersteld zonder verdere beperking. Het is echter niet volledig uitgesloten dat de behandeling verdere verwondingen veroorzaakt met bloedingen, infecties of andere reacties die het succes van de therapie verminderen..
In de late stadia of in zeer gecompliceerde gevallen, die meestal gepaard gaan met een (proportionele) loslating van het netvlies, kan alleen een chirurgische ingreep het behoud van het gezichtsvermogen mogelijk maken. Helaas, zelfs bij een succesvolle behandeling, bestaat het risico van aanzienlijk verlies van gezichtsvermogen of blindheid bij deze ernstige aandoeningen.
Het onderhoud van een gezond oog kan worden ondersteund door orthomoleculaire geneeskunde. (Afbeelding: Sven Bähren / fotolia.com)Naturopathische behandeling
Bestaande schade aan het netvlies vereist altijd specialistische medische zorg. Gezien de connectie met tekenen van veroudering of diabetes mellitus kunnen preventieve maatregelen uit het veld van de natuurgeneeskunde echter het risico op retinale schade verminderen.
Hier wordt vooral de benadering van orthomoleculaire geneeskunde (OM) gebruikt. Deze therapie is gebaseerd op het toedienen van antioxidant- en circulatiebevorderende stoffen. Verschillende producten met bepaalde mineralen, vitaminen en andere belangrijke voedingsstoffen hebben naar zeggen een ondersteunend effect op de algehele gezondheid, inclusief het onderhoud van de ogen en het netvlies. In dit geval vereisen leeftijdsgebonden symptomen of diabetische retinopathie en verschillende andere indicaties een technisch goed consult voordat de juiste voedingsstoffen worden bereid. Zelfmedicatie wordt sterk afgeraden. In principe is een voldoende hoeveelheid vloeistof (vooral in de vorm van water) uit vele aspecten gezondheidsbevorderend, zelfs voor de ogen. (jvs, cs; bijgewerkt op 10/09/2018)