Delen:
Wildernisonderwijs implementatie en toepassing
inhoud
- Flow Learning
- natuureducatie
- Duurzaamheid leren
- Training voor leraren
- Maak de interesse wakker
- wildernis onderwijs
- Prototype van primitieve volkeren
- therapie
- De geschiedenis van de natuur en wilderniseducatie
- Natuurlijke en culturele interpretatie
- wildernis scholen
- Algemene aandachtsgebieden voor vervolgonderwijs zijn:
- Kijk uit?
Voor het grootste deel van onze evolutie, leefden we als jagers en verzamelaars, als onderworpen aan het ritme van de natuur als andere dieren. Het begrijpen van de "taal van de natuur" was de existentiële uitdaging die mensen moesten beheersen om te overleven.
Avontuurwerelden in de wildernis. Afbeelding. Monkey Business - Fotolia Veel mensen zijn zich er pijnlijk van bewust dat ze hun gehechtheid aan het wild verloren hebben en de vervreemding voelen die de beschaving met zich meebrengt.
Aan de ene kant weten we vandaag meer over biologie in de zin van de wetenschap dan ooit tevoren. Leerlingen halen inzichten op waar hun grootouders geen idee van hadden - of het nu gaat om moleculaire biologie, genetica, het zenuwstelsel of de zintuigen van de dieren.
Aan de andere kant verdwijnt de kennis over de "wildernis voor de deur". Hoewel kinderen bekend zijn met de flora en fauna van Afrika en de Antarctische wateren, zijn ze zich nauwelijks bewust van de natuurlijke omgeving - ze hebben geen toegang die nog maar enkele generaties geleden door plattelandsbewoners als vanzelfsprekend werd beschouwd.
Waar zoekt de geelgors voedsel? Hoe belt de Vlaamse gaai? Hoe herken je het kikkervisje van de waterkikker? Maar ook: hoe bouw ik een schuilplaats in het bos als het regent? Hoe reinig ik mijn lichaam als er geen water in de buurt is? Hoe maak ik een boot uit takken? Hoe maak ik touwen? Hoe maak ik een salade van bies, paardenbloem en vogelmuur??
Natuur- en natuureducatie proberen deze ontbrekende schakel met de natuur te herstellen. Het pedagogische doel is om een leven over te brengen dat de belangen van de mens verzoent met zijn natuurlijke omgeving door middel van verscherpte waarneming en begrip.
Flow Learning
Natuureducatie is gebaseerd op het concept van 'flow learning' dat de Amerikaan Joseph Cornell ontwikkelde. Deze les is gebaseerd op vier pijlers: enthousiasme wekken, focus, directe ervaring en ervaringen delen.
Wildernisonderwijs in zijn verschillende variëteiten is gebaseerd op de principes van Jon Young, die hij gebruikt in de Wilderness Aware School in Noord-Amerika. De oorsprong ligt in de Tracker School van Tom Brown, die de kennis van inheemse culturen op zich nam
Romantische beelden circuleren in het postmodernisme via zogenaamde primitieve volkeren, fictieve esoterische kitsch trekt een beeld van traditionele culturen, die weinig gemeen met de werkelijkheid, maar onthult veel over de ambities in laatkapitalisme.
Niettemin heeft deze kitsch een echte kern: de zogenaamde primitieve volkeren waren en zijn veel dichter bij de niet-menselijke natuur dan post-industriële stedelingen. Ze zien zichzelf als onderdeel van de eeuwige cyclus van worden en verdwijnen en beschouwen dieren, planten en stenen als onderwerpen.
Dit respect komt voort uit een kennis van de natuurlijke context die gedurende duizenden jaren is overgeleverd, en ze hebben hun zintuiglijke vermogens in het wild ontwikkeld in een mate die moeilijk voorstelbaar is voor het postmodernisme..
natuureducatie
Het doel van natuurlijk onderwijs is om de basis te leggen voor ecologisch duurzame actie en hun noodzaak. Opwekken van interesse in de natuur is daarom slechts de eerste stap in het vergroten van het bewustzijn van hoe menselijke interventies interrelaties in het ecologische weefsel beïnvloeden.
Kinderen kunnen in natuureducatie leren welke positie mensen hebben in de ecosystemen en hoe ze hun intellectuele en technische vaardigheden daadwerkelijk kunnen gebruiken om verantwoordelijk te handelen.
Vooral bij kinderen uit grootstedelijke gebieden is het belangrijk dat ze zichzelf herkennen als onderdeel van de natuur. Wildernisonderwijs vindt niet alleen plaats in de oerwouden van Canada, maar ook in de belevingsruimte van de stedelijke natuur - in het stadspark, volkstuinen of op de begraafplaats.
Stedelijke natuurbelevingsruimtes zijn groene ruimten die grotendeels of volledig aan zichzelf worden overgelaten, zodat ze zich van nature achteruit ontwikkelen. Dergelijke gebieden zijn minstens één hectare groot en zijn geïntegreerd in woonwijken, zodat de kinderen gemakkelijk toegang kunnen vinden en dagelijks kunnen spelen zonder toezicht.
Ongeveer de helft van deze gebieden ontwikkelt zich volledig zonder tussenkomst, andere worden door extensieve beweiding opengehouden. De dagelijkse verkenning van de natuur helpt de kinderen om mentaal en fysiek gezond te ontwikkelen.
Duurzaamheid leren
Vandaag zijn we in een van de grote uitstervingen in de geschiedenis van de planeet. Dieren en planten sterven in een mate die hen duizelig maakt. Hele ecosystemen staan voor instorting: laagland regenwouden zoals koraalriffen, savannes zoals mangrovemoerassen.
Een doel van natuureducatie is daarom om kinderen te laten zien dat menselijk handelen grenzen moet hebben. Maar dit mag geen apocalyptische angsten veroorzaken, vooral voor jonge mensen, maar integendeel ze leren wat ze kunnen doen met kleine stapjes.
Het vernieuwen van heidevelden, het dragen van padden aan de overkant van de weg naar het paaigebied of het creëren van een haag voor zeldzame vogelsoorten zijn zulke natuuravonturenevenementen waar kinderen enthousiast over zijn - vooral omdat ze iets voor zichzelf creëren.
In een poelensafari vangen kinderen bijvoorbeeld waterdieren met netten en zetten ze in een bril om ze te observeren - een vergrootglas helpt kleine wezens. Leraren kunnen leerlingen uitleggen welke dieren ze zijn, hoe ze zich gedragen en welke rol ze spelen in het ecosysteem.
Dit loopt echter niet als een frontale klasse, maar alle deelnemers kunnen hun kennis inbrengen. Tegelijkertijd leren de kinderen ecologisch verantwoorde actie: ze mogen de dieren niet mee naar huis nemen, ze verwonden of zelfs martelen, maar ze zo snel mogelijk weer vrijlaten.
Training voor leraren
Leraren kunnen zichzelf verder onderwijzen in milieuacademies en natuurbeschermingsverenigingen in natuur- en milieueducatie en tegelijkertijd informeren over richtlijnen voor natuurbehoud.
In Wenen is sinds 2008 een bachelordiploma in milieueducatie, aan het College voor landbouw- en milieueducatie. Modules omvatten milieu, duurzame ontwikkeling, pedagogiek, lokale en regionale duurzaamheid, verantwoord gebruik van natuurgebieden, klimaatbescherming en energie-efficiëntie. Dit is niet hetzelfde als wildernisonderwijs.
In Berlijn / Brandenburg mensen kunnen in beroepen zoals Lehrer_innen, Erzierher / binnen, maatschappelijk werkers / binnen of opvoeders / binnen met gebladerte natuureducatie Berlin ondergaan training "Holistic Nature Education".
De methoden combineren de 'kosmische opvoeding' van Maria Montessori met wilderniseducatie, ervaringsgericht onderwijs, kunst, fotografie, improvisatietheater en verhalende technieken.
Maak de interesse wakker
Natuureducatie is gebaseerd op de belangen van de kinderen. Haar passie voor het lichaam ervaringen kunnen uitstekend in het leren, die in en met de natuur: leren, bijvoorbeeld bij het lopen op blote voeten, als de aarde voelt, en ook hun perceptie scherpen hier, niet op scherpe stenen of doornen te contacteren.
Kinderen krijgen een gevoel van prestatie door iets te maken dat ze zien terwijl ze groeien. Een rij bomen planten naast een veld of een vijver creëren in een projectweek op het terrein van de school, verbindt studenten permanent met hun werk.
Ze zien in de komende jaren hoe salamanders en insecten zich vestigen, hoe de eerste vogels hun nest bouwen en hoe hun vijver, hun boom, verandert.
Natuureducatie vindt altijd plaats in harmonie met de bescherming van de natuur en soorten - dus het is verboden om een jeep door het natuurreservaat te laten gaan. Het nemen van de natuur uit de natuur wordt beheerst door de wetten van natuurbehoud, en de observatie van dieren in het wild is onderworpen aan strikte regels, om vogels in het fokken en alle dieren in rust niet te storen..
Leerkrachten moeten daarom acties in het wild coördineren met de bevoegde natuurbeschermingsinstantie of NABU ter plaatse.
wildernis onderwijs
Veel meer dan andere vormen van natuur- en milieueducatie leert adolescentonderwijs het vermogen om te overleven in het wild.
Dit geldt ook voor het oriënteren van het terrein om te koken, zelfs ontstoken vuur met zelf-geplukte paddenstoelen en planten, het lezen van dierlijke sporen en paden, met de hand gemaakt met natuurlijke materialen zoals weven manden van wilgentakken, of een hut gemaakt van deze materialen op te bouwen.
De leerdoelen zijn gericht op verschillende groepen. In 2016 biedt de NABU Academy Gut Sunder bij Winsen an der Aller bijvoorbeeld:
Alleen een survival camp dames. Het is aan "ontwaken de natuurlijke instincten te profiteren van wat is er gewoon, het starten van een brand, het vinden van water en het maken van drinkbaar, snel te bouwen een schuilplaats, steek een rivier zonder brug droog." Hij vervolgt: "Het gaat om de comfortabele overleven in moeilijke situaties, zoals kan voorkomen in de natuur, met een uitsplitsing, wandelen, stroomuitval of op vakantie, als er geen contact, geen hulp kan worden opgeroepen. We laten ons burgerleven achter in deze spannende cursus. Improvisatie is onze belangrijkste tool! Je leert alles wat je vindt gebruiken. Iedereen kan zijn ervaringen inbrengen. "
Kinderen reageren daarentegen op "kleurrijke ontdekkingsdagen voor de natuur": "We brengen twee opwindende dagen door in de natuur. Als natuurdetectives gaan we op zoek naar aanwijzingen, ontdekken T-shirtbomen, sap-jongleurs en echte bosdeskundigen. We hebben tijd om rond te rennen, hutten en schepnetten te bouwen en trouwens te leren waarom wolven gewoon huilen en wat mieren met leeuwen te maken hebben. '
Als je zelf wilt werken als wildernis-opvoeder, biedt Sunder Natura- u een jaar verder onderwijs. Wilderness Education in 6 modules in het weekend: "Deze eenjarige training nodigt je uit op een pad dat een diepe verbinding met de natuur en je eigen behoeften mogelijk maakt. De training is bedoeld voor mensen in educatieve beroepen zoals docenten, opvoeders, ergotherapeuten, etc. Daarnaast is het geschikt als kwalificatie om freelance te werken als natuur- en natuureducator.
De training omvat: "natuurlijk handwerk zoals blussen zonder lucifers, productie van eenvoudige waren en natuurlijke schuilplaatsen; Water zoeken, beoordelen en schoonmaken; Koken met groepen; natuurlijke gevaren; Perceptuele oefeningen en Schleich-spellen; Introductie tot de filosofie van de natuur. "
De tweede module gaat over: "Vogels & de taal van de natuur, de manier van leven van vogels; de vijf soorten oproepen van de vogels; Alarmsystemen in het bos; stille en ongeziene voortbeweging in de stroom van natuurlijke processen; verdiepte perceptieoefeningen en games.
In de derde module leren de deelnemers: "Planten & dieren in het wild. De essentie van planten; Bepalen, verzamelen en bereiden van eetbare wilde planten; Snaren van plantaardige vezels; Koken zonder vuurvaste gerechten; Oriëntatie zonder kaart en kompas; Camouflage, geheime communicatie en sluipen in groepen; de ervaring van stilte; de innerlijke stem; De natuur als een spiegel. "
In de vierde module zijn de onderwerpen: "Trees & the Way of the Mentor. De essentie van de bomen; Bomen als mentoren; Coyote-onderwijs en de kunst van het ondervragen; de stadia van creatief leren; ecologische perceptie; Methoden en games om je in te leven in andere wezens. "
De vijfde module verdiept de informatie over: "zoogdieren & de kunst van het volgen, levensstrategieën van roofdieren en planteneters; het leven van zoogdieren in de sneeuw; Zwerven over de sporen van wilde dieren; de sporensoort van de verschillende dierfamilies; de zeven kunsten van het volgen; Hout en jachtethiek werpen; Games om je in te leven in dieren en oefeningen om tracks te detecteren. "
De zesde module is gewijd aan filosofie en organisatie: "De kracht van de gemeenschap, het bevorderen van gemeenschap tussen primitieve volkeren; Leiderschap, conflicthantering en mentoring in groepen; Voorbereiding en structuur van evenementen; Juridische basis voor het werken met groepen; Presentatie en viering van geoefende vaardigheden; laatste Coyote-festival. "
De belangrijkste elementen van deze training worden ervaren door deelnemers aan een "Wildlife Wildlife Weekend": "Dit seminar gaat over basisvaardigheden die mensen in de wildernis helpen te leven. Daarbij laten we ons leiden door de vraag wat de natuur ons biedt. "
Het gaat er niet om te bewijzen hoe zwaar je bent in "survivaltraining": "We zullen geen moderne tools gebruiken. In plaats daarvan leren we van de kennis van primitieve volkeren, dus het is meer dan alleen survivaltraining. We krijgen ook een idee van hoe natuurlijke mensen waarnemen en zich in het wild mengen. Verder dan overleven, zullen we ontdekken hoe we ons comfortabel kunnen voelen in en met de natuur. Onderwerpen zijn: schieten zonder wedstrijden, eenvoudige waren maken, natuurlijke beschutting, koken zonder vuurbestendige gerechten, water vinden, diepe waarneming en sluipen, natuurfilosofie, etc. "
Als je alleen maar een voorproefje van de zaak wilt krijgen, is er een inleiding: "Deze voorproefjedag geeft inzicht in de lesmethode van wilderniseducatie. Games, vragende technieken en verhalen dragen bij aan kennis over de natuur. Tegelijkertijd wordt de opwindende en eenvoudige vorm van lesgeven, de Coyote Mentoring, voelbaar gemaakt. "
Prototype van primitieve volkeren
Wildernisonderwijs bouwt voort op de kennis, methoden en pedagogische kennis van traditionele culturen. Het leert technieken en vaardigheden om te overleven in de natuur en om er zich thuis te voelen.
Directe toegang tot de "wildernis" onderscheidt wilderniseducatie van andere vormen van milieueducatie en natuureducatie.
Wildernispedagogiek keert de pedagogische richtlijnen van het moderne Europa om: het doel was en is om de mens door educatie te bevrijden van de "ketenen van de natuur", zowel Kant als Marx, Hegel en Spinoza.
Het ging over het overwinnen van de wildernis door middel van cultuur, het beheersen van de natuur door de geest, in plaats van het leven in deze wildernis. Dat is precies waar het bij Wilderness Education om draait.
Het pedagogische doel is om de integratie in de natuurlijke contexten terug in het bewustzijn te brengen en in harmonie te zijn met de natuur. Dat zou op zijn beurt moeten leiden tot een duurzame manier van leven.
therapie
Wildernisonderwijs dient ook als therapie. Ervaringen in de natuur activeren een sensualiteit die we vergeten in het dagelijkse stedelijke leven, en leren in de natuurlijke omgeving versterkt de perceptie.
Studies in psychologie, neurologie en neurobiologie tonen aan dat een sensuele en emotionele gehechtheid aan de niet-menselijke natuur essentieel is voor de geestelijke gezondheid.
Wildernisonderwijs is echter niet hetzelfde als wildernistherapie. In de wildernistherapie worden intensieve daders blootgesteld in groepen van aard om de basisuitdagingen in teamwerk onder de knie te krijgen en zo sociaal gedrag te leren.
Hoewel dit suggereert dat het leren in de natuur zelfs psychologisch opvallende mensen kan genezen, is de gebruikelijke training door wildernisleraren gericht op 'normale' kinderen, adolescenten en volwassenen.
Het omvat overlevingstechnieken evenals tracking, vogelzang, dier- en plantenwetenschap, stil bewegen, hout maken met vuursteen of vuursteen, voedsel bereiden van wilde kruiden, dier- en plantenwetenschap of natuurbegeleiding.
Naast de praktische "onderwerpen" behoort ook het wereldbeeld van traditionele volkeren tot het programma, bijvoorbeeld in het kader van sjamanisme-seminars. De basis hiervoor zijn ook de ervaringen van de deelnemers in de natuur.
Wildlife therapie is gebaseerd op het ervaren van de gemeenschap, die ook essentieel is voor natuureducatie. Dissociale jongeren moeten leren dat ze alleen als gemeenschap een sterk karakter hebben.
De geschiedenis van de natuur en wilderniseducatie
De oprichter van natuureducatie, Joseph Cornell, herkende vier niveaus van natuur ontmoetingen in de jaren zeventig.
1.) Creëer een basis van vertrouwdheid. Met dit doel maken de deelnemers kennis met de leefruimte met sensuele ervaringen en games en vinden ze elkaar als een community in de nieuwe omgeving.
2.) Ontdekking en kennismaking met de natuur.
3.) De verdieping van de sensuele ervaring, bijvoorbeeld door een gevoel te isoleren: het bos betasten, de zee ruiken, de steppe horen.
4.) De verdieping door speelse identificatie met andere levende wezens en door meditatie om de band met de natuur en de eenheid met al het leven te ervaren.
Volgens Cornell richt de methode van natuureducatie zich op heelheid en handhaaft deze door:
- perceptie spellen
- Games in en met de natuur
- Artistiek ontwerp
- ambachtelijke act
- Ervaar stilte en vrede in de natuur
- Leven in de natuur
- Onderzoeksdetectie
- Kennis over de natuur verspreiden
Cornell kwam uit Noord-Californië en ontwikkelde zijn natuurbelevingsprogramma voor de universiteit, waarna hij een aantal jaren op scholen en verkenners werkte.
Hij wou enthousiasme opwekken, een geconcentreerde perceptie aanleren, onmiddellijke ervaringen faciliteren en deze suggesties delen.
Wildernisonderwijs in Duitsland werd ook geïnspireerd door de VS. Tom Brown richtte in de jaren negentig de 'Tracking, Nature and Wilderness Survival School' op. Zijn Duitse leerlingen stichtten wilde scholen in Duitsland.
Er is geen officiële training in Duitsland. De natuuropvoeders brengen hun eigen ervaringen en uitwisselingen met traditionele culturen, educatieve kwalificaties, biologische studies of aanverwante beroepen.
Het leidmotief is de filosofie en kennis van traditionele culturen, maar gekoppeld aan de inzichten en methoden van de moderne wetenschap.
Natuurlijke en culturele interpretatie
De natuurlijke interpretatie komt ook uit de VS en vandaag beoefent ze het team in het Nationaal Park Eifel. Het belangrijkste doel hier is om spannende verhalen te ontdekken over wat er in de natuur van het nationale park gebeurt en het over te brengen aan de bezoekers.
Een nationaal park is het gebied in natuurbescherming, waar de natuur weer wild kan zijn, dus zoveel mogelijk aan zichzelf overgelaten - in tegenstelling tot natuurreservaten, die in beperkte mate mensen gebruiken of die slechts gedeeltelijk door menselijk ingrijpen bestaan.
Ze verschillen ook van natuurreservaten en biosfeerreservaten, dwz natuurlijke en traditionele culturele landschappen, die in hun hele karakter moeten worden bewaard, maar als een cultureel landschap geen wildernis zijn.
Duitse nationale parken hebben een educatieve missie en voeren programma's uit voor kinderen, adolescenten en volwassenen volgens het motto "let nature on nature". Daarbij oriënteren ze zich meestal minder naar zogenaamde primitieve volkeren, maar naar concepten van natuurlijk onderwijs, de interpretatie van de natuur, eco-educatie en ervaringsgericht onderwijs, maar ook stromingsleer en aardeducatie..
wildernis scholen
Wildernisscholen zijn gericht op particulieren, op scholen, kleuterscholen en buitenschoolse educatie met seminars en projecten.
Ze leren onafhankelijk van grote beschermde gebieden en zien de overgangen tussen wildernis, cultuur en beschaving als vloeiend. Het idee is om het bewustzijn te creëren, de "kleine wildernis" te herkennen en te ontdekken - op vogelgeluiden om aandacht te vragen verkeerslawaai betalen in plaats daarvan, om Putter naast de vuilnisbelt zien op het Thistle te herkennen of een steen marter of een kat onder de Auto zit.
Deze benadering heeft ook rolmodellen in de VS, waar Amerikaanse inboorlingen leerden om ook de vaardigheden van scouts, rangers en krijgers in de "stedelijke jungle" toe te passen.
Sinds 2000 is er een netwerk van natuuropvoeders, de WIND, en sinds 2007 zijn er officiële bosklasklinieken in Duitsland met methodes om de wildernis te leren. Sinds 2009 heeft het 8 Shields Institute een internationale structuur ontwikkeld voor natuureducatoren.
Wildernisonderwijs wordt dus steeds professioneler.
Training is gericht op leerkrachten, opvoeders, biologen, boswachters, artsen en artsen die werken met natuurlijke geneeswijzen, beroepsmatige en gedragstherapeuten, gidsen, mensen die in ecotoerisme te werken en willen alle anderen die op dit gebied werken.
Algemene aandachtsgebieden voor vervolgonderwijs zijn:
- Stichtingen van het woestijneducatiewerk, mogelijke vakgebieden, persoonlijke ontwikkeling, individuele behoeften van de deelnemers
- Technieken en vaardigheden voor een eenvoudig leven met de natuur
- Kennis van de natuurlijke wereld, dieren en planten
- overlevingstechnieken
- Invloed van voeding
- vreedzame communicatie om hogere vormen van communicatie mogelijk te maken.
- Technieken om teams te leiden
Kijk uit?
Degenen die met succes aan de training deelnemen, krijgen weliswaar een certificaat en kunnen werken als een wildernis-opvoeder, maar wilderniseducatie is geen officiële studie.
Als u een seminarie op het gebied van onderwijs of een weekend wilt bijwonen, kunt u het beste leren over de ernst van de docenten.
1.) In welke context vindt het seminar / de cursus plaats? Nationale parkbesturen en seminariehuizen van de NABU zoals de NABU-academie Sunder vereisen professionele normen voor leraren.
2.) Welke eerdere ervaring hebben de leraren? Heb je relevante studies afgerond, zoals onderwijs, biologie, bosbouw, etnologie, geschiedenis, archeologie, zoals milieueducatie of op zijn minst een geloofwaardige carrière? Heb je ervaring met inheemse culturen die verder gaan dan een korte reis naar de VS? Publiceer je in vakbladen? Dat spreekt voor een gefundeerde achtergrond.
3.) Ten eerste, biedt u concrete en concrete verifieerbare modules in wildernistechnieken aan? Bijvoorbeeld het detecteren van vogelgeluiden, het herkennen van sporen van zoogdieren, verschillende soorten verlichting van een vuur?
Ten tweede, zijn hun ideologische leringen hiermee geassocieerd, bijvoorbeeld door te laten zien hoe we onze zintuigen kunnen slijpen door deze echte (!) Natuurbeleving en ermee omgaan? Dat getuigt van de ernst.
Of kan je een zeearend niet van een buizerd onderscheiden, maar vertellen over het voelen van de kracht van de adelaar? Vertel over de "harmonie met de natuur", maar breek levende takken af om een vuur aan te steken?
Dan is er iets mis - zelfs spirituele leraren van zogenaamde primitieve volkeren hebben een empirisch verzadigde kennis van de omringende natuur, waaruit hun spiritualiteit voortkomt.
4.) Pretend leraren om spirituele rituelen van American Natives die deze Natives zelf niet doorgeven aan buitenstaanders leren - "de heilige pijp roken", "Dance of the Mountain Spirits", "herkennen Brujos" etc. en beloven de deelnemers door "hogere wijsheid "? Heeft de "leraar" een dromenvanger met een huilende wolf voor de volle maan achter de voorruit?
In dit geval is uiterste voorzichtigheid geboden omdat het gebrek aan respect toont voor de mensen die in deze spirituele systemen leven.
5) Zal de wildernis opleiding aangevuld met ingrediënten uit de "grabbelton" van de postmoderne esoterische zoals "hangen met de hand Healing" "Keltische Boom horoscoop", "Angel Healing", "chakra's" of? Kom toch, "Revival ervaringen" naar het motto: "Op een dag brak ik mijn baan als een bankier in, reed naar de Indiase reservering en de sjamaan verlicht me"
Houd dan je handen eraf; Traditionele culturen zijn noodzakelijkerwijs pragmatisch en wilderniseducatie staat lijnrecht tegenover het postmoderne escapisme.
uitgaande van een gerenommeerde leraar, wildernis onderwijs echter uitgebreid hun horizon op vele manieren: waar voorheen "just trees" waren om een microkosmos van zijn eigen te openen; ze leren hun eigen lichaam nieuw kennen, dat zich ontwikkeld heeft in aanpassing aan deze wildernis; ze leren in de praktijk dat onze beschaving uit de natuur is voortgekomen en zonder haar niet kan overleven. Ze ontwikkelen zelfvertrouwen: wanneer de motor slaat, mislukt de smartphone en is er geen kiosk in de buurt, kunnen ze voedsel verzamelen, een vuurtje aansteken en een schuilplaats bouwen. Ze vinden vooral de verbinding met de levende wereld. (Dr. Utz Anhalt)
Links:
http://www.allgaeuscout.de/kurse,wildnispaedagogik-weiterbildung.html
http://www.kojote-akademie.de/wildnispaedagogik.html
http://www.wildniswandern.de/ausbildung/weiterbildung-natur-und-wildnispaedagogik-im-nationalpark-bayerischer-wald.html
http://www.wildnisschulen.org/info.html
http://www.natur-wildnisschule.de/kurspool/wildnis-aufbaukurse/walkabout-coyote/