Delen:
Behandeling van dikke benen
Behandeling van veneuze ziekte
In het geval van een veneuze aandoening belooft het opheffen van de benen gewoonlijk het verminderen van de excessieve druk in de vaten, wat het risico op verdere gezondheidsproblemen aanzienlijk kan verminderen. Bij trombose werkt het opheffen van de benen echter averechts en de symptomen nemen vaak toe. Ook oefening en fysiotherapie ter bevordering van de bloedsomloop en algemene versterking van het cardiovasculaire systeem komen als ondersteunende maatregelen in de context van de behandeling van veneuze aandoeningen in aanmerking. Bovendien maakt de vermindering van mogelijk aanwezig overgewicht gewoonlijk deel uit van de therapie. Ook, tincturen, crèmes en zalven, waar een schip versterking en anti-inflammatoire werking is bekend bijvoorbeeld, paardenkastanje base, kan worden gebruikt voor minder ernstige ader ziekten. Meestal zijn echter verdere maatregelen nodig om de veneuze ziekte op lange termijn te verhelpen als de oorzaak van opgezwollen benen.
Bij de behandeling van veneuze aandoeningen worden vaker compressiekousen gebruikt, die een externe druk opbouwen, waardoor de bloedafvoer wordt bevorderd en de vorming van zwelling van de benen wordt voorkomen. In principe compressiekousen in verschillende uitvoeringsvormen voor de behandeling van spataderen, kalf of veneuze trombose, lymfoedeem en de zogenaamde post-trombotisch syndroom (aantasting van de diepe veneuze trombose na) beschikbaar. Diuretica maken soms deel uit van de therapie, maar de vochtbalans van patiënten moet speciale aandacht krijgen. Diuretica mogen alleen na medisch consult worden gebruikt.
Therapie voor spataderen
Als spataderen de oorzaak zijn van zwelling van de benen, wordt een operatieve procedure relatief vaak uitgevoerd, maar deze kan, afhankelijk van de ernst, op verschillende manieren worden uitgevoerd. Dus, bijvoorbeeld, oppervlakkige spatader sclerotherapie door laser of andere methoden is denkbaar. Voor meer ernstige spataderen worden echter interventies gebruikt, zoals de zogenaamde crossectomie. De kruising van de grootste oppervlakkige beenader wordt in de ader van het hoofdbeen gesneden. Dit wordt vaak gevolgd door zogenaamde aderstripping waarbij de delen van de aderen die zijn aangetast door spataderen worden weggesneden en verwijderd. Na het strippen van de ader ontvangen de getroffenen gewoonlijk een compressiekous, die ze enkele weken moeten dragen. Daarnaast worden anticoagulantia, zoals die voor de behandeling van flebitis, vaak een paar dagen voorgeschreven om het risico op trombose tot een minimum te beperken..
Medische zorg voor een veneuze trombose
Een diagnose van veneuze trombose, gewoonlijk rechtstreeks door behandeling met het antistollingsmiddel heparine, met een stijging van het bloedstolsel voorkomen en het risico van longembolie te minimaliseren. Zodra geen verdere bloedplaatjes op het klonter worden afgezet, kan de eigen afbraak van het lichaam, de zogenaamde fibrinolyse, van de trombus beginnen. Het enzym plasmine neemt de afbraak van de bestaande bloedstolsels over, waardoor echter stoffen vrijkomen die de bloedstolling verhogen en aldus het risico op hernieuwde trombose met zich meebrengen. Daarom blijven patiënten, zelfs na het elimineren van de aderocclusie, anticoagulantia (coumarine-derivaten) ontvangen, waarvan de meeste slechts enkele maanden, maar sommige zelfs hun hele leven. Dit vereist continue medische controles. Omdat de bloedstolling van patiënten vaak zo wordt verminderd dat zelfs lichte verwondingen een aanzienlijk bloedverlies kunnen veroorzaken. Er is ook een verhoogd risico op interne bloedingen. Meestal compressiekousen en verbanden worden ook gebruikt in de loop van de behandeling van beenveneuze trombose. Bovendien kan onder bepaalde omstandigheden een operatieve eliminatie van de trombus plaatsvinden.
Behandeling van lymfatische aandoeningen
Is een gestoorde lymfedrainage De oorzaak van de gezwollen benen, vooral speciale massages, compressies en oefeningen, dragen bij aan de vermindering van de zwelling. Als deze fysieke maatregelen in een vroeg stadium worden gestart, kan de lymfedrainage uiteindelijk op lange termijn weer volledig worden gestabiliseerd. Als er echter al meer uitgebreide schade aan de lymfevaten is gemeld, kan de behandeling alleen de symptomen verlichten en moet deze regelmatig worden herhaald. Om de afvoer van lichaamsvloeistoffen te bevorderen, is zogenaamde lymfedrainage een veel gebruikte behandelmethode. In deze vorm van decongestieve therapie wordt de lymfatische drainage gestimuleerd door zachte massage. Zelfs compressiekousen en -verbanden zijn goed geschikt voor therapie in het geval van lymfoedeem. Bovendien kan fysiotherapie een bijdrage leveren aan de verbetering van de lymfedrainage. Als een bacteriële infectie zoals erysipelas de oorzaak is van lymfatische aandoeningen, worden meestal hoge doses intraveneuze antibiotica gebruikt.
Het resulterende lymfoedeem kan echter meestal niet worden behandeld met medicijnen, maar vereist de bovengenoemde fysieke therapieën. Tegelijkertijd, als ontstekingen of allergische reacties van de huid optreden, schrijven sommige artsen gelijktijdig cortisone of antihistaminica voor. Operaties bieden ook een manier om lymfoedeem te bestrijden. Maar artsen alleen een beroep doen op het falen van de bovengenoemde therapieën of voor tumoren chirurgische maatregelen zoals Lymphgefäßtransplantation of de productie van een vasculaire verbinding tussen lymfevaten en venulen (intrekkingen gezonde lymfevaten van de patiënt elders en re-implantatie om de beschadigde lymfevaten vervangen). In de regel zijn dergelijke ernstige interventies niet vereist, omdat meestal op basis van de fysieke behandelmethoden, een succesvolle behandeling van lymfatische aandoeningen reeds slaagt.
Behandeling benaderingen voor hartfalen
Zelfs bij chronisch hartfalen speelt de vermindering van bestaand overgewicht, gezonde voeding en lichaamsbeweging een essentiële rol om de verergering van de ziekte tegen te gaan. Daarnaast zijn er medicijnen die het hart ondersteunen in zijn functie en / of de bloeddruk reguleren. Bovendien worden, afhankelijk van de symptomen van chronisch hartfalen, soms diuretica gebruikt om vloeistof uit de urinewegen af te voeren. Er is ook het potentieel om het cholesterolgehalte in het bloed te verlagen met medicijnen, zoals statines, om verdere verslechtering van de hartfunctie te voorkomen. Als de bloedstroom zoveel vertraagt dat er een risico op trombose bestaat, kunnen antistollingsmedicijnen ook worden gebruikt in gevallen van chronisch hartfalen. Over het algemeen is een verscheidenheid aan geneesmiddelen voor de behandeling van chronisch hartfalen beschikbaar, maar deze moeten worden gebruikt, niet in de laatste plaats vanwege de dreiging van bijwerkingen met zorg.
Bij bijzonder ernstige vormen van hartinsufficiëntie kan een operatie nodig zijn waarbij de vernauwde kransslagaders worden verwijd door een zogenaamde ballonkatheter. Vervolgens kan implantatie van een stent (vasculaire ondersteuning) herocclusie van de vaten voorkomen. Een zogenaamde bypass-operatie kan ook worden overwogen voor chronisch hartfalen. De beschadigde coronaire vaten worden omzeild door een ingebrachte ader of slagader of geschikte vaatprothesen om de bloedtoevoer naar de hartspier te verzekeren. Andere chirurgische procedures die bij chronisch hartfalen in aanmerking komen, zijn operaties hartklep gebreken (meestal minimaal invasieve hartklep chirurgie), implantatie van een pacemaker en het gebruik van defibrillatoren te corrigeren. Bij ernstige hartbeschadigingen kan harttransplantatie de laatste optie zijn. Als het hartfalen ontwikkelt zich meestal over jaren en vaak een verergering van de aandoening kan worden voorkomen door relatief eenvoudige tegenmaatregelen (gezonde voeding, lichaamsbeweging, het vermijden van alcohol en tabak), vroegtijdige diagnose is bijzonder belangrijk hier.
Therapie voor nierziekte
Het eerste doel van nierziekte is verdere schade aan het orgel te voorkomen. Dit is ook een verlaging van de bloeddruk, een juiste aanpassing van de bloedsuikerspiegel en de algemene afstand van de toediening van nierbeschadigende stoffen (zoals medicijnen). Patiënten moeten er ook op letten voldoende vloeistof te drinken en hun inname van eiwitten door de voeding te verminderen. Anders moeten de therapeutische maatregelen afgestemd zijn op de oorzaken van nierklachten. Zo worden bijvoorbeeld bij een acute bacteriële ontsteking geschikte antibiotica gebruikt. Als echter een auto-immuunziekte de oorzaak is van nierfalen, worden geneesmiddelen gebruikt om de immuunrespons te onderdrukken. Als het niet mogelijk is om hulp te krijgen met behulp van de medicatie, hebben getroffenen vaak alleen dialyse (bloedzuivering). In geval van blijvende schade aan de nieren, zullen patiënten een levenslange dialyse nodig hebben of zal een niertransplantatie worden uitgevoerd met behulp van een gezond donororgaan.
Behandeling van leverziekte
In het geval van leverziekten is een fundamentele vrijstelling van alle celbeschadigende stoffen - met name alcohol - absoluut noodzakelijk. Ook moet een mogelijk bestaande vitaminetekort worden gecompenseerd door geschikte preparaten te nemen en mogelijk de eiwitinname te beperken. In principe moeten de noodzakelijke medische maatregelen gebaseerd zijn op de oorzaken van een leveraandoening. Ontwenningstherapie wordt bijvoorbeeld aanbevolen voor alcoholverslaving, terwijl voor hepatitis een medicatie wordt aanbevolen tegen het virus. Als de functie van het orgaan echter niet kan worden hersteld, blijft alleen de transplantatie een laatste redmiddel. Voor de bijkomende symptomen van leveraandoeningen, zoals de zogenaamde ascites, worden elke afzonderlijke behandelingsmethoden verstrekt.
Therapie voor schildklieraandoeningen
Als de dikke benen worden veroorzaakt door een schildklieraandoening, is meestal een medicamenteuze behandeling van de symptomen aangewezen. Bij hypothyreoïdie worden de ontbrekende schildklierhormonen vervangen door medicijnen zoals levothyroxine om verdere gezondheidsproblemen te voorkomen. Als de schildklier permanent beschadigd en kan niet permanent hormonen genoeg geleverd, patiënten hun leven afhankelijk zijn van deze geneesmiddelen. Als het vermoeden bestaat dat acute ontsteking van het orgaan de oorzaak is van hypofunctie, zal het ook met medicatie worden behandeld. Op welke dosis de schildklierhormonen nemen is individueel, afhankelijk van de ziekte en moet daarom worden bepaald door de arts voor iedere patiënt afzonderlijk. Een medische zorg is dringend nodig, aangezien hypothyreoïdie op lange termijn significante andere bedreigen, en in het slechtste geval dodelijke gezondheidsproblemen.
In het geval van hyperthyreoïdie, omvat medische zorg voornamelijk het gebruik van zogenaamde antithyroid-geneesmiddelen, met behulp waarvan hyperfunctie moet worden geëlimineerd. Vaak zijn de medicijnen voldoende om de ziekte op de lange termijn te verslaan, maar het kan ook zijn dat hier het levenslange gebruik van medicijnen nodig is. Onder bepaalde omstandigheden kan de getroffen persoon worden bedreigd met een operatie om een zogenaamde struma (ook struma, zichtbare vergroting van de schildklier) of het verwijderen van knopen in het weefsel te verwijderen. Radioiodine-therapie kan ook worden gebruikt in het geval van hyperthyreoïdie, waarbij deze methode gebruik maakt van het feit dat jodium - inclusief radioactief jodium - uitsluitend door de schildklier wordt opgeslagen. Zo kan een zeer hoge stralingsdosis worden bereikt in het schildklierweefsel, zonder de rest van het organisme onevenredig zwaar te belasten. Blootstelling aan straling triggert geprogrammeerde celdood en de schildklierfunctie keert idealiter terug naar normaal. De behandeling toont echter niet altijd het gewenste succes.
Natuurgeneeswijze met dikke benen
In de naturopathic behandeling van gezwollen benen voornamelijk maatregelen komen om de uitstroom van lichaamsvloeistoffen uit de poten en voor het verwijderen van belemmeringen afvoer gebruikte stimuleren. Als de gezwollen benen echter zijn gebaseerd op een structurele ziekte, kan deze behandelmethode nauwelijks verbeteren. Verhogen van de benen, Kneippen met retourbalk afgietsels, gymnastische oefeningen om de spierpomp (ondersteuning van de bloedcirculatie door de bewegingen van de spieren), speciale ademhalingstechnieken en mechanische behandelingen zoals osteopathie of zogenaamde rolfing versterking zijn vaak onderdeel van een naturopathic behandeling vet poten , Ook actief op het gebied van kruidengeneeskunde, zoals de ingrediënten van de paardenkastanje of zoete klaver kan worden hier gebruikt om de vaten te versterken en de lymfedrainage te ondersteunen. Massages ter bevordering van de bloedcirculatie en lymfedrainage zijn ook vaak onderdeel van de natuurgeneeskundige behandeling.
Ook worden afleidingsmethoden in de natuurgeneeskunde gebruikt bij de behandeling van opgezwollen benen bij gelegenheid. De reeks homeopathische middelen voor de behandeling van dikke benen is vrij klein, maar ook hier zijn er mogelijkheden. Zo wordt bijvoorbeeld gezegd dat het homeopathische actieve bestanddeel van de steenbloem (Flor de piedra) een positief effect heeft op veneuze stasis. Zelfs bewezen huismiddeltjes voor water in de benen hebben bewezen effectief te zijn. Al met al hebben ervaren therapeuten toegang tot tal van naturopathische behandelmethoden die kunnen worden gebruikt om zwelling van de benen te bestrijden. In geval van nood zijn verdere medische maatregelen echter essentieel om levensbedreigende bijwerkingen voor patiënten te voorkomen. (Fp)