Sacrale pijn - oorzaken, symptomen, therapie

Tekenen en therapie van sacrale pijn

Of het nu een spit of een bestaande gewrichtsaandoening is - pijn in het heiligbeen aan de onderrug is meestal uiterst onaangenaam. Het pijnsymptoom komt nu voor in bijna alle leeftijdsgroepen. Maar wat zit erachter en hoe kan sacrale pijn met succes worden opgelost of voorkomen?

inhoud

• Tekenen en therapie van sacrale pijn
• definitie
• Oorzaken van sacrale pijn
• Ongezonde dagelijkse gewoonten als hoofdoorzaak
• Sacrale pijn als gevolg van spinale aandoeningen
• Sacrale pijn en orgaanaandoeningen
• Geestelijke klachten en sacrale pijn
• Associated symptomen
• diagnose
• therapie
• Bescherming en bewegingstherapie
• Fysiotherapeutische en orthopedische maatregelen
• Home remedies en medicinale kruiden
• Geneesmiddelen en chirurgie

definitie

Het geneesmiddel heet pijnlijke pijnsymptomen die specifiek op het sacrum (heiligbeen) voorkomen of die in dit gebied uitstralen. Het wervelbot samen met het bekken (bekken) vormt de zogenaamde bekkengordel (Cingulum membri pelvinii), waarvan de bewegingen het sacrale bot aanzienlijk vormen. In het algemeen is het ruggengraatbeen in veel opzichten een centraal functioneel element voor bewegingen in het midden van het lichaam. Het sacrale bot vormt bijvoorbeeld de verbindende schakel tussen de levende wervelkolom en de stuitbeen (coccygeal bot) en ondersteunt zo de voorwaartse en achterwaartse buiging van de wervelkolom.

Sacrale pijn is tegenwoordig aanwezig in alle leeftijdsgroepen. (Afbeelding: BillionPhotos.com/fotolia.com)

Aan de zijkanten van het heiligbeen is ook verbonden met het ilium (ilium) en het sacro-iliacale gewricht (articulatie sacrooiliaca). Bij deze bot- en gewrichtsformatie komen het heup- en dijbeen samen, wat essentieel is voor elke ren-, sta- en zitbeweging.

De speciale functie van het heiligbeen in het bewegingsapparaat - en het bijbehorende veelzijdige pijnpotentieel - wordt des te duidelijker wanneer men kijkt naar de zenuwkoorden die uit dit botgedeelte naar voren komen. Dit zijn 5 sacrale zenuwparen, S1 tot S5 genoemd, die elk een zogenaamde spinale zenuw (Nerus spinalis) vertegenwoordigen. Spinale zenuwen zijn ook bekend als spinale zenuwen, omdat ze afkomstig zijn van het ruggenmerg in het wervelkanaal (medulla spinalis). Vanaf daar blijven de spinale zenuwen naast het borstgebied in het bijzonder in de lichaamsuitsteeksels, dwz nek, armen en benen, doorgaan.

De spinale zenuwen vormen een essentieel onderdeel van het perifere zenuwstelsel, die zowel bewegingsimpulsen naar de spieren van de ledematen sturen, en is daarom ook verantwoordelijk voor sensorische en dus pijnprikkels in de armen en benen. De spinale zenuwen van het heiligbeen vormen samen met de spinale zenuwen uit het lendegebied een speciaal netwerk van zenuwen, namelijk het lumbaal-intervertebrale gaas (plexus lumbosacralis). Na uit het ruggenmerg te zijn verdwenen, smelten de sacrale en lumbale zenuwen samen in nieuwe zenuwvezels, die doorgaan naar de onderste ledematen. Belangrijke zenuwen die ontstaan ​​uit de zenuwsegmenten van het heiligbeen zijn:

• Bovenste bilzenuw (Nervus glutaeus superieur) - verantwoordelijk voor bewegingsimpulsen in het gebied van de heupen en de billen.
• Lagere bilzenuw (Nervus glutaeus inferior) - verantwoordelijk voor bewegingsimpulsen in het heup- en dijgebied.
• Anal-romp zenuw (Nervi anococcygei) - belangrijke delen van een ander neuraal netwerk, het stuitkraakbeen (coccygeus plexus), die onder andere de damspieren en de kringspierfunctie in het anale gebied mede-reageren.
• pudenduszenuw (Nervus pudendus) - verantwoordelijk voor sensaties in het bekken- en genitale gebied en voor lokale bewegingen; Het controleert ook de urinewegs spieren, zoals de sluitspier van de urineblaas om incontinentie te voorkomen.
• Dij huidzenuw (Nervus cutaneus femoris posterior) - verantwoordelijk voor bewegingsimpulsen op de dijrug en in de knie.
• heupzenuw (Heupzenuw) - verantwoordelijk voor dijbeenbewegingen, waarbij de nervus ischiadicus zich splitst in twee belangrijke hoofdtakken:
  1. fibula zenuw (Nervus fibularis) - belangrijk voor extensie en flexie van de knieën, enkel en tenen,
  2. scheenbeenzenuw (Nervus tibialis) - ook verantwoordelijk voor complexe bewegingen van de voet en enkelmotor.

Het is niet moeilijk om te zien dat pijnstimuli in het gebied van het sacrum kunnen ontstaan ​​in alle aangegeven zenuwgebieden. Bovendien kan sacrale pijn ook worden veroorzaakt door zenuwklachten die rechtstreeks afkomstig zijn uit het onderste wervelkanaal of de lumbale wervelkolom. Vaak komt een van de volgende drie pijnsyndromen naar voren:

• lumbago: Beter bekend als "lumbago", de sacrale pijn ontstaat hier in de loop van een lumbale rugpijn afkomstig van de lumbale wervelkolom. Omdat het meestal een complex pijncomplex is, dat mogelijk gepaard kan gaan met andere begeleidende symptomen in de lumbale regio, wordt dit ook wel het lokale lumbale syndroom genoemd. De term "lumbal" komt van het Latijnse woord lumbus voor "lendenen".
• ischias: De pijn komt van de heupzenuw, opnieuw met betrekking tot het heiligbeen. Deze variant van sacrale pijn wordt ook vaak sciatica of ischiaszenuw syndroom genoemd.
• ischias: De pijn in het gebied van het heiligbeen is het gevolg van een combinatie van spit en ischias. Dus, zowel de sacrale, lumbale en ischias regio's worden beïnvloed door de pijn.

Veel zenuwen op het kruisband kunnen pijn veroorzaken. (Afbeelding: Romario Ien / fotolia.com)

Oorzaken van sacrale pijn

Het gebied van de lage rug, waar sacrale pijn is gelokaliseerd, bestaat uit talrijke gewrichten tussen de wervels en de bekkenbotten, die op hun beurt worden vastgehouden door ligamenten en spieren. In dit gebied wordt dus een verhoogde stabiliteit bereikt, hetgeen noodzakelijk is om rechtop te kunnen lopen en om het zwaartepunt te behouden. Evenzo is in het bekkengebied een zekere flexibiliteit vereist om normale activiteitsveranderingen tussen rechtop lopen, zitten, staan ​​en liggen te kunnen garanderen.

En juist deze twee zeer tegengestelde eisen aan het anatomische gebied rond het heiligbeen maken dit bekkenbeen zeer vatbaar voor stoornissen en schade in onze tijd. Het moderne leven van alledag is daarom bijzonder opmerkelijk, omdat het vergeleken met eerdere tijdvakken van de menselijke geschiedenis veel meer en soms ook zeer onnatuurlijke stressfactoren voor de wervelkolom en het bekken bevat. Al met al kunnen disfuncties en schade aan het bewegingsapparaat als oorzaak van sacrale pijn worden onderverdeeld in drie categorieën:

• Veroorzaakt degeneratieve aard,
• Oorzaken van functionele aard,
• Veroorzaakt structurele aard.

Ongezonde dagelijkse gewoonten als hoofdoorzaak

Tegenwoordig zijn degeneratieve tekenen van slijtage de meest voorkomende oorzaak van sacrale pijn. De faciliterende factor hier is de verandering in onze manier van leven in de richting van een dagelijkse routine die steeds meer stoelgebonden activiteiten omvat. Een speciale risicogroep hier zijn mensen die op kantoor werken. Van de secretaresse tot de computerwetenschapper klagen kantoormedewerkers bijna regelmatig over lage rugpijn - veroorzaakt door een gebrek aan lichaamsbeweging en een monotone of kromme houding tijdens het werk. Corresponderende bewegingsachterstanden worden dan helaas vaak onvoldoende gecompenseerd door beweging in de vrije tijd. Integendeel, het zittende gedrag gaat vaak door na het werk voor de tv, computer of gameconsole.

Een verdere risicogroep wordt voorzien met betrekking tot rugpijn als gevolg van back-loading activiteiten van ambachtslieden, magazijnmedewerkers, bouw- en mijnwerkers. Hier is het een verhoogde gewichtsbelasting, omdat deze met name ontstaat door het constant heffen en dragen van zware lasten. En zelfs mensen met overgewicht hebben meestal een verhoogd risico op sacrale pijn door overmatig gewicht op hun rug en heupen. Gezien het feit dat overgewicht nu een wijdverspreide ziekte is, gebaseerd op de overconsumptie van gemaksvoedsel en fastfood, kan de moderne manier van leven opnieuw worden gezien als de oorzaak van het probleem.

Overigens: zelfs kinderen en adolescenten klagen steeds vaker over lage rugpijn. De reden hiervoor is enerzijds het ongebreideld overgewicht bij de jongsten in de samenleving. Aan de andere kant is het schoolleven van kinderen altijd meer gericht op prestaties, wat gepaard gaat met langere perioden van zitten op de school zelf, maar ook thuis wanneer je leert of huiswerk maakt. Bovendien bewegen vooral jonge mensen zich te weinig in hun vrije tijd en in plaats daarvan kijken ze liever tv en spelen ze computer- of videogames.

Een dagelijks leven gedomineerd door zitten bevordert de kruisbandpijn. (Afbeelding: Elnur / Fotolia.com)

Het maakt niet uit welk van de genoemde oorzaakmechanismen bestaat, het resultaat is altijd hetzelfde. Als gevolg van de aanhoudende slechte houding of onjuiste belasting van de onderste wervelkolom

• spierspanning,
• spierverkorting,
• lokale zenuwirritatie
• en ontstekingen.

Op de lange termijn resulteren de nadelige effecten van kruipende sloop- en verbouwingsprocessen in de getroffen weefselgebieden. Dit degeneratieproces kan zowel de spieren en zenuwen beïnvloeden, als ook botstructuren, ligamenten en schijven. Opgemerkt moet worden dat pijn in het sacrale en lumbale gebied al optreedt tijdens weefselirritatie en dus vóór het begin van feitelijke degeneratie. Vaak verdwijnen ze echter snel in deze vroege stadia en worden ze daarom niet serieus genoeg genomen. Alleen als degeneratieve processen steeds langduriger en intensere pijn veroorzaken, herkennen veel patiënten de sacrumpijn als een voorbode van tekenen van slijtage, die pijnlijk bijdraagt ​​aan het sacrum.

Sacrale pijn als gevolg van spinale aandoeningen

Vanaf een bepaalde leeftijd is een zekere mate van spinale slijtage heel normaal. Het risico van slijtage neemt daarom aanzienlijk toe vanaf 40, waarbij schadelijk dagelijks gedrag en zwaar werk op het werk de gemiddelde risicotijd aanzienlijk kunnen verminderen. De meest voorkomende ziekte die leeftijdsafhankelijke pijn veroorzaakt in het heiligbeen hier, is de hernia in de lumbale regio. Hier zorgen de demontage- en reconstructieprocessen in de wervellichamen en de intermediaire tussenwervelschijven ervoor dat de schijf die als een schokdemper fungeert, uit positie glijdt en daardoor het omliggende weefsel irriteert. De irritatie betreft in het bijzonder de spinale zenuwen die uit het ruggenmerg komen ter hoogte van de lumbale wervelkolom. Om deze reden kan het ook in de loop van de hernia komen tot een ischias of spit. Een dergelijk scenario is des te waarschijnlijker als de verzakte schijf een vernauwing van het wervelkanaal veroorzaakt, de zogenaamde spinale kanaalstenose.

Ab- en herbouwprocessen in de wervellichamen kunnen er ook toe leiden dat extra botweefsel wordt gevormd op locaties met bijzonder hoge stress. Deze botformaties verwijzen naar artsen als spondylose. Het kan in principe op alle wervellichamen voorkomen, maar beïnvloedt in veel gevallen vooral de cervicale en lumbale wervelkolom, waardoor hals- en sacrale pijn relatief typisch zijn voor dit klinische beeld. Als de spondylose ook lokale ontsteking veroorzaakt, wordt het spondylitis genoemd.

Daarentegen zijn inflammatoire spinale aandoeningen zoals reuma minder verantwoordelijk voor lage rugpijn. In tegenstelling tot de degeneratieve ziekten, is de verspreiding wereldwijd met iets meer dan twee procent relatief klein. Als een van deze ziekten optreedt, treft deze echter vooral de gebieden van de cervicale en lumbale wervelkolom.

In de regel kan geen geïsoleerde oorzaak voor de ontstekingen van de wervellichamen, wervelgewrichten en tussenwervelschijven worden vastgesteld. Integendeel, de artsen gaan uit van een multifactoriële gebeurtenis. Bijvoorbeeld, bij reumatoïde artritis of de ziekte van Bechterew hebben patiënten vaak verschillende van de volgende ziektebevorderende factoren:

• Genetische aanleg,
• Beoordeling van het immuunsysteem om de immuunrespons te overbelasten, omdat dit typisch is voor allergiepatiënten en patiënten met een auto-immuunziekte,
• vorige infectie,
• tijdelijke fysieke en / of emotionele overbelasting.

Als gevolg van de ontstekingsprocessen zijn er, naast enkele zeer ernstige en bewegingsbeperkende pijnen, ook ossificaties in het gebied van de wervelkolom, die een extra beperking van de mobiliteit veroorzaken. De medische term van de ziekte spondylitis ankylopoetica, spondylitis ankylopoetica, betekent in deze context bijvoorbeeld niets meer dan "verstijving van de wervelontsteking". Het wordt nog steeds als ongeneeslijk beschouwd, ondanks toenemend medisch onderzoek, omdat het gebaseerd is op genetische factoren waarvoor momenteel geen geschikte therapie bestaat. Gelukkig kunnen sommige therapeutische maatregelen ten minste een ernstig beloop remmen en de symptomen verlichten van gelijktijdige symptomen zoals de ziekte-typische sacrumpijn. Andere, alleen voorwaardelijk behandelbare spinale aandoeningen die herhaaldelijk worden geassocieerd met sacrale pijn, zijn:

• Buckel (kyfose,)
• Holle rug (lordose),
• Hunchback (hyperkyfose),
• Ruggegraatsverkromming (scoliose).

Een speciaal geval zijn ruggenmergletsel.

Vooral gevaarlijk zijn sacrale pijn als ze worden veroorzaakt door een blessure. Traumatische krachten die op het sacrum werken, zoals bij het heffen van zware lasten, bij vallen of bij ongelukken, worden in dit geval als oorzaken beschouwd. Ontstekings- en reumatische processen vormen echter ook een verhoogd risico op letsel in de latere stadia. De blokkade van het sacro-iliacale gewricht speelt in dit opzicht een speciale rol. In dit geval, ook bekend als ISG-blokkade, is er kanteling door onjuist laden in het gebied van het gewricht tussen crura en ilium, wat immobiliteit en ernstige pijn in het heiligbeen kan veroorzaken. De pijn wordt meestal erger als u voorover leunt of met gekruiste benen zit. Vaak in de ochtend na het opstaan ​​of in geval van veranderingen in de positie na langdurig zitten, kan een kraken in het gewricht worden gevoeld en gehoord.

Sacrale pijn en orgaanaandoeningen

Het heiligbeen huisvest, in combinatie met de bekkenbodems, ook enkele van de inwendige organen, waardoor ze worden beschermd en ondersteund. Vanwege deze anatomische nabijheid kunnen ziekten en pathologische processen op inwendige organen ook leiden tot sacrale pijn zonder directe structurele schade aan het heiligbeen. Om te onderscheiden van ziekten van het bewegingsapparaat maar valt op het feit dat de pijn

• vaak continu beschikbaar,
• ongeacht bewegingen,
• hun intensiteit kan niet worden beïnvloed door veranderingen in hun positie,
• vaak rennen als een koliek of scheerbeurt,
• Begeleidende symptomen zoals koorts, buikpijn of brandend urineren zijn aanwezig.

Omdat corresponderende orgaanziekten zeer veelzijdig zijn, staat hieronder een kort overzicht van de mogelijke oorzaken van de ziekte:

Organ / orgel-systeem	Mogelijke klinische beelden
Vrouwelijke genitaliën	Ovariële ontsteking (eileiderontsteking) Verzakking Buitenbaarmoederlijke zwangerschap (Extra-uteriene zwangerschap) endometriose Fibromen en tumoren van de baarmoeder
Mannelijke geslachtsdelen	prostatitis (Prostatitis) Testiculaire ontsteking (orchitis)
Urinekanaal en nieren	blaasontsteking Wanderiere, hoefijzernier Pyelonephritis (pyelonephritis) nier metastasen steenvorming Verklevingen, ontstekingen en abnormaliteiten
Darm, alvleesklier en galblaas	pancreatitis (Pancreatitis) Blindedarmontsteking (appendicitis) intestinale perforatie intestinale mucosale ontsteking darmkanker Intestinale obstructie (ileus) Pancreaskop carcinoom alvleesklier cysten galstenen
Aorta, grote iliacale slagaders en aders	abdominale aorta aneurysma Beck veneuze trombose Beck occlusie

Geestelijke klachten en sacrale pijn

Als je bedenkt hoeveel zenuwen door het sacrale gebied gaan, is het niet moeilijk te raden dat emotionele problemen verantwoordelijk kunnen zijn voor de pijn. Het is niet voor niets dat spreekwoorden als "die zijn ruggengraat hebben gebroken" of "hij heeft een harde tijd" bestaan. In feite reageren zenuwen zoals ischias vaak meer op gedachten dan op mentale stress. Om dit verband te begrijpen, moet men zich mentaal verwijderen van het conventionele medische concept van lokale en fysieke oorzaken.

Psychosociale factoren zoals eenzaamheid, liefdesverdriet, schuldenlast, werkloosheid, een gebrek aan sociaal netwerk en pesten op het werk kunnen lichaam en geest in een staat van permanente spanning brengen, die ook de rug en de zenuwen langs de wervelkolom beïnvloedt. Naast de aanvankelijke spierspanning komt het met de tijd om de irritatie van de beperking en de zenuwen in te dammen, die aanvankelijk nauwelijks merkbaar zijn, maar die op hun beurt verdere spanningen veroorzaken.

Geestelijke stress kan sacrale pijn veroorzaken. (Afbeelding: nenetus / fotolia.com)

Als deze vicieuze cirkel niet wordt onderbroken, ontstaat er een zogenaamde chronische rugpijn, die uiteindelijk zelfs detecteerbare veranderingen in het skelet met beeldvormende technieken kan veroorzaken. Chronische pijn beperkt vervolgens de kwaliteit van leven verder. Alledaagse dingen worden steeds meer gefolterd en de pijn komt steeds meer op de voorgrond. Een normaal leven leiden, wordt steeds moeilijker en patiënten bereiken hun fysieke en emotionele grenzen. Als bovendien de causale mentale stress niet wordt opgelost, verergert dit de symptomen verder.

Sikkelpijn kan daarom zowel de oorzaak zijn van een psychische aandoening als een psychosomatisch symptoom van mentale stress. Enkele denkbare psychologische triggers of consequenties van de sacrumpijn zijn:

• mentaal trauma (bijvoorbeeld door verlies of misbruikervaringen),
• mentale stoornissen (bijv. depressie),
• Eetstoornissen (bijvoorbeeld boulimia of anorexia),
• Angst en paniekstoornissen (bijv. Sociale fobieën),
• Verslavingen (bijvoorbeeld afhankelijkheid van drugs of alcohol).

Associated symptomen

Lijden van pijn in de sacrale regio moet altijd worden beschouwd als een mogelijk waarschuwingssignaal voor letsel of ernstige ziekte van de wervelkolom, zoals alle chronische rugpijn. Hoewel in ongeveer 50 procent van alle gevallen een gemakkelijk te genezen oorzaak van de pijn kan worden vastgesteld en de meeste patiënten na ongeveer een week weer kunnen presteren en werken, is het aantal denkbare functionele of degeneratieve aandoeningen in het ruggenmerggebied erg groot. Alleen een zenuwbeschadiging zoals de ischias zou vroeg in deze context moeten worden gediagnosticeerd, omdat de genezing van deze grootste zenuw van het lichaam soms tot een jaar lang kan aanslepen. De optredende pijn is vaak van heel verschillende aard en ernst in al zijn meerdere oorzaken. Het is bijvoorbeeld denkbaar dat het pijn doet

• dof of sterk stekend en trekkend,
• lokaal concentreren op een beperkt punt,
• naar achteren, billen en / of dijen straalt uit,
• wordt zwakker of sterker tijdens het trainen,
• veroorzaakt ernstig verlies van beweging,
• geassocieerd met oververhitting, roodheid of blauwe plekken,
• gepaard met tintelingen, gevoelloosheid of verlamming van de benen,
• samen met problemen met plassen / incontinentie.

diagnose

Informatie over de aanwezigheid van sacrale pijn geeft de arts natuurlijk bovenal het gesprek met de patiënt. In de loop van het gesprek moet hij zich ook bezighouden met gelijktijdige symptomen, dagelijkse gewoonten, onderliggende ziekten en zijn of haar eigen emotionele toestand. Daarna voeren behandelende artsen standaard bewegings- en pijnonderzoek uit, waaronder het lumbale gebied en het bekkengebied, evenals de rest van de wervelkolom en de onderste ledematen. Om de oorzaak te achterhalen, zijn veel onderzoeksmaatregelen mogelijk, zoals echografie, röntgenonderzoek, CT of MRI, bloed- en urinetests en psychotherapeutische diagnoses. De arts gaat meestal op verdenking in of handelt volgens het principe van de uitsluitingsdiagnose.

therapie

Sacrale pijn is een van die symptomen die vaak goed genezen kan worden door zelfinitiatief. Uiteraard is de voorwaarde dat er geen ernstige onderliggende ziekte of letsel is. Onder bepaalde omstandigheden kunnen ook medische of chirurgische maatregelen nodig zijn.

Bescherming en bewegingstherapie

De belangrijkste stap in het verlichten van sacrale pijn is om het heiligbeen in het dagelijks leven minder stressvol te maken. Dat betekent niet dat je je bekken niet meer moet bewegen. Vermijd eerder monotone en kromme houdingen en versterk de bekkenspieren voor meer stabiliteit door oefening (zoals aquagym). Over het algemeen moet het dagelijks leven zo worden ontworpen dat zo min mogelijk spier-, maar ook mentale stress werkt op de getroffenen. Ontspanningsactiviteiten zoals yoga, meditatie of bevrijdende gesprekstherapie worden aanbevolen.

Fysiotherapeutische en orthopedische maatregelen

Ook fysiotherapeutische oefeningen helpen om lichte oorzaken van sacrale pijn te genezen, evenals de pijn zelf. Daarnaast kunnen fysiotherapeuten waardevolle tips geven over rugsteun en rugbescherming in het dagelijks leven. Een bezoek aan de orthopedist kan nodig zijn als een medisch korset (orthese) nodig is om de houding te corrigeren. Dit is bijvoorbeeld belangrijk in het geval van geavanceerde degeneratieve ziekten en aangeboren misvormingen van de wervelkolom. Daarnaast wordt een bezoek aan een back-school aanbevolen.

Home remedies en medicinale kruiden

Er zijn enkele kruiden die helpen met rug- en rugpijn. Deze omvatten met name:

• arnica,
• chili,
• ouderling,
• St. John's Wort,
• kamille,
• koningskaars,
• lavendel,
• marjolein,
• munt,
• mirte,
• anjer,
• oregano,
• rosmarijn,
• salie,
• steranijs,
• duivelsklauw,
• jenever.

Bijvoorbeeld, men kan de kruiden gebruiken voor een verwarmende healing wrap, omdat warmte over het algemeen zeer goed rugpijn geeft. Vooral Spaanse peper maakt nu deel uit van een groot aantal rugzalven en thermische plekken voor rugpijn (bijvoorbeeld Finalgon, ABC of paardenbalsem) vanwege de opwarmende en pijnstillende eigenschappen. Bovendien kunnen kruidenoliën van geschikte geneeskrachtige planten worden gebruikt voor een rustgevende massage. We adviseren u echter om alleen te worden gemasseerd door getraind gespecialiseerd personeel, omdat verkeerde handbewegingen in het geval van lage rugpijn de symptomen alleen maar verergeren. Dit is vooral waar als een ziekte van de wervelkolom achter het probleem zit. Hier kan de verkeerde massagetechniek ook de schade aan de wervelkolom vergroten.

Geneesmiddelen en chirurgie

Natuurlijk vereisen wervelkolom- en orgaanziekten vaak medicamenteuze behandeling voor sacrumpijn. Welk preparaat hier geschikt is, moet van geval tot geval worden vastgesteld, afhankelijk van de onderliggende ziekte. Bovendien kunnen ontstekingsremmende zalven en pijnstillers worden toegediend.

Als een ernstige hernia, groot letsel of degeneratieve bot- of gewrichtsaandoening zich in een vergevorderd stadium voordoet, kan het ook een operatie vereisen om de positie te corrigeren of implantaten te gebruiken, maar dit is zeer zelden het geval. (Ma)