Delen:
Hulp tegen paniekaanvallen en therapie
inhoud
definitie
symptomen
oorzaken
diagnose
Therapie voor paniekaanvallen
natuurgeneeskunde
definitie
Een paniekaanval is het kortstondige optreden van een enorme staat van angst, die een typische vlucht-of-vechtreactie teweegbrengt. Dit laatste kenmerkt zich door de interactie van bepaalde fysieke en psychologische reacties die oorspronkelijk dienden om te overleven in bijzonder gevaarlijke situaties. Sporadisch voorkomende aanvallen worden niet als een ziektebeeld beschouwd. de plotselinge angst blijkt echter herhaald (bijvoorbeeld meerdere keren per maand), de betrokken worden daarbij in toenemende mate aangetast in hun dagelijks leven en het ontwikkelen van hen in toenemende mate een angst voor angst partijen, de deskundigen spreken van een paniekstoornis, die kan worden beoordeeld als zeer ernstige psychische ziekte. In tegenstelling tot de paniekaanvallen die optreden tijdens de verschillende fobieën (bv arachnophobia) steeds onder dezelfde omstandigheden worden de aanslagen in zeer uiteenlopende situaties gezien in een paniekstoornis.
symptomen
Hoewel dergelijke klachten meestal psychologisch zijn, leiden ze tot aanzienlijke lichamelijke symptomen, die door de getroffenen onder bepaalde omstandigheden als bedreigend kunnen worden ervaren en de staat van angst verder kunnen vergroten. De meeste mensen zijn zich niet bewust van het verband tussen een aanval en de fysieke symptomen. Veel van de tastbare fysieke symptomen van een paniekaanval gaan terug naar de evolutionaire ontsnappings- of gevechtsreactie van het organisme. In deze context komt meer en meer adrenaline vrij om het lichaam voor te bereiden op de komende vlucht of gevecht. De hartslag versnelt bijvoorbeeld, wat door de betrokkenen vaak wordt waargenomen als hartkloppingen of hartstoornissen. Bovendien is er een beklemming op de borst, die soms gepaard gaat met een steek in de borst of zelfs hartpijn. Niet zelden denken de getroffenen daarom dat ze een hartaanval krijgen en de overeenkomstige angsten voor de dood doormaken.
In een therapie kunnen patiënten leren omgaan met de paniekaanval in acute situaties om ze te overwinnen. Afbeelding: L.Klauser - fotolia Verhoogd zweten tot regelmatig zweten is ook een typisch symptoom bij de paniekaanvallen. Sommige patiënten beginnen ook te huiveren en vertonen ongemak, zoals tintelingen in de ledematen. Vaak raken de paniekaanvallen ook de patiënt op de maag. Misselijkheid en braken behoren dan ook tot de typische begeleidende symptomen van een paniekaanval. Duizeligheid komt ook vaker voor. Soms hebben de getroffenen ook een droge mond en het gevoel van een brok in de keel.
Parallel aan de fysieke ziektes vertonen psychische klachten, zoals het gevoel van onwerkelijkheid (ambient handelingen onecht) of depersonalisatie (verschuiving zelfervaring egoverlies bewustzijn, vervreemding). Na verloop van tijd breekt de adrenaline in het lichaam geleidelijk af en verdwijnen de lichamelijke symptomen. De getroffenen beginnen te kalmeren en de acute paniekaanval is meestal na ongeveer een half uur voorbij.
In eenvoudige termen kan de symptomatologie als volgt worden beschreven: de getroffen personen vertonen fysieke en psychologische reacties op een stressvolle situatie voor hen. In het bijzonder worden de fysieke reacties waargenomen door patiënten en verkeerd geïnterpreteerd als een (levensbedreigende) dreiging, die enorme paniek en angst veroorzaakt. Deze angstreactie resulteert in een toename van de waargenomen lichamelijke reacties, en initieert een positief feedbackproces dat een nieuwe paniekboost toevoegt. Deze zogenaamde vicieuze cirkel van paniek kan vaak nauwelijks worden verbroken zonder therapeutische ondersteuning.
Oorzaken van een paniekaanval
Paniekaanvallen kunnen worden geactiveerd door bepaalde situaties, omgevingen of dingen die niet echt een bedreiging vormen voor de getroffenen, maar als zodanig worden ervaren. Hoewel ze weten dat hun paniek overdreven is, kan hun eigen reactie niet worden gecontroleerd. Vaak is de gedachte aan de angstwekkende omstandigheden voldoende om de getroffenen in paniek te brengen. Ze ontwikkelen ook een angst voor de paniekaanvallen in het dagelijks leven, die zelf de trigger kunnen zijn van een hernieuwde paniekaanval.
Omdat veel mensen met een paniekstoornis constant in angst leven voor een plotselinge aanval, situaties waarin ze niet snel kunnen ontsnappen, zijn vaak extreem ongemakkelijk en ze beginnen ze te vermijden. Niet zelden resulteert dit in een zogenaamde agorafobie, die kan worden omschreven als claustrofobie of angst voor bepaalde kamers. Smalle ruimtes, openbare plaatsen of voorzieningen worden vermeden omdat er geen snelle ontsnapping mogelijk is in een paniekaanval. Dit kan zo ver gaan dat de getroffenen hun appartement niet meer verlaten uit vrees voor angst.
Paniek aanvallen steeds vaker waargenomen in verband met diverse andere fobieën (bijvoorbeeld sociale fobieën, hoogtevrees of ziekte fobieën) en psychische aandoeningen zoals post-traumatische stress-stoornis of depressie. Daarnaast kunnen paniekaanvallen geassocieerd worden met drugsgebruik, zoals de inname van LSD of THC, en zelfs lang na de daadwerkelijke intoxicatie voorkomen.
De genoemde factoren kan worden waargenomen in verband met de paniekstoornis en kan verschijnen als een directe oorzaak, in veel gevallen, maar ook uit een niet nader erfelijke aanleg in aanmerking komen voor deze vorm van psychische stoornissen. Onder invloed van verschillende, niet volledig bekende omgevingsfactoren, ontwikkelen de getroffenen een paniekstoornis op basis daarvan. Triggers kunnen bijvoorbeeld bijzonder stressvolle situaties zijn, zoals het verlies van naaste familieleden, de werkplek of traumatische gebeurtenissen (bijvoorbeeld slachtoffers van een gewelddadig misdrijf).
De oorzaak kan ook lichamelijke ziekten zijn die een invloed hebben op de stofwisseling en hormoonhuishouding. Bijvoorbeeld, patiënten met hyperthyreoïdie, hypothyreoïdie of leverziekte hebben meer kans om te lijden aan plotselinge aanvallen van paniekaanvallen. Bij diabetes kan hypoglykemie bij de patiënt leiden tot lichamelijke symptomen die door de getroffenen als bedreigend worden ervaren en zo een paniekaanval kunnen veroorzaken. Andere mogelijke fysieke oorzaken die kunnen worden geassocieerd met paniekaanvallen zijn lage bloeddruk en verminderde calciumwaarden. Vrouwen in de menopauze hebben ook de neiging om vaker aan te vallen door verschuivingen in hormoonspiegels. Hetzelfde geldt voor vrouwen in de zwangerschap en in een mildere vorm voor tienerjongeren.
diagnose
Op basis van de symptomen duidelijk algemeen bepaald, maar de vraag of ze ontstaan als onderdeel van een fobie of zullen worden als apart mentale ziekte in de vorm van een paniekstoornis. Deze laatste zijn voor de "Internationale statistische classificatie van ziekten en gezondheidsproblemen" de World Health Organization (WHO) wordt gekenmerkt door herhaalde optreden van plotseling optredende intense angst dat ten minste vier typische symptomen van angst brengt uit de lijst van de WHO met het, ten minste een vegetatieve symptomen (tachycardie, ) moet zoals zweten, trillen etc .. De situatie waarin een aanval plaatsvond, niet overeenkomt met een bekende fobie van de getroffenen objectief gevaarlijk.
Omdat de paniekaanvallen mogelijk verband houden met lichamelijke aandoeningen, zoals een schildklierdisfunctie of diabetes, is het ook raadzaam om, indien vermoed, een bloedonderzoek te hebben voor de duidelijkheid. Als onderdeel van het onderzoek door een psychotherapeut of psycholoog moet ook worden gecontroleerd of er meer algemene psychische aandoeningen kunnen zijn, zoals depressie.
Therapie voor paniekaanvallen
In de meeste gevallen is de behandeling gebaseerd op psychotherapeutische maatregelen, die in ernstige gevallen worden ondersteund door medicatie. In het bijzonder heeft de zogenaamde cognitieve gedragstherapie in het verleden een overtuigend effect getoond bij de behandeling van paniekaanvallen of paniekstoornissen. Aan het begin van de behandeling, is de eerste stap om de patiënten voor te lichten over de ontwikkeling en het momentum van de paniekstoornis. De therapeuten proberen hen ook bewust te maken dat er objectief geen reden tot bezorgdheid is en dat ze niet echt risico lopen tijdens de aanvallen. Noch het verlies van de geest, noch een hartaanval of zelfs een plotselinge dood, de slachtoffers moeten bang zijn. Patiënten moeten deze rustgevende verklaringen onthouden tijdens paniekaanvallen. Het leren van meer ontspanningstechnieken die in panieksituaties kunnen worden gebruikt, maakt meestal ook deel uit van de therapie.
Patiënten lijden gelijktijdig onder een agorafobie, kan worden opgenomen in de psychotherapeutische behandeling een zogenaamde exposure therapie. Dit wordt meestal ingebed in de cognitieve gedragstherapie en is erop gericht dat de betrokkenen vertegenwoordigen de paniek-inducerende situaties, vergezeld door haar therapeut en daardoor mogelijk te maken de opkomende angsten in volle omvang te bepalen dan is dat paniek was ongegrond en de De tijd verdwijnt vanzelf. Therapeut en patiënt blijven in de situatie totdat de paniek volledig is verdwenen. Begeleidende patiënten leren hier door middel van ontspanningsoefeningen en individueel verschillende coping-strategieën beter om te gaan met hun angsten.
Om de paniekaanvallen op de lange termijn te voorkomen, moeten de patiënten ook leren in de context van gedragstherapie om het vertrouwen in hun eigen lichaam te herwinnen. Ze moeten de constante zelfobservatie verlaten en aan het einde van de behandeling niet langer de waarneembare lichamelijke reacties van opkomende angst als alarmsignalen van ernstige ziekten verkeerd interpreteren. Als u uw eigen hartslag voelt, hoeft u niet lang aan een hartaanval te lijden. Totdat de patiënten klaar zijn om het proces van paniekstuwing te herkennen en beheersen of onderbreken, zijn meestal veel therapiesessies vereist, maar de algemene behandelingsvooruitzichten zijn relatief goed.
Vooral in het begin van de therapie, de patiënten in het kader van een opkomende paniekaanval zijn vaak niet zoals ze zijn mentaal gevangen in hun angsten quasi in staat om de dynamiek van het proces te herkennen. Hier aanvulling op gedragstherapie bepaalde geneesmiddelen (meestal antidepressiva uit de klasse van selectieve serotonine heropname remmers en SNRI) worden vaak gebruikt, die de vorming van overmatige angst en op deze manier de patiënt te onderdrukken een meer objectieve kijk op de dynamiek van de Om paniekaanvallen mogelijk te maken. Omdat alleen wanneer de getroffenen dit herkennen, de gedragstherapie effectief kan zijn. Soms is de angst van de patiënten zijn zo uitgesproken dat de drugs genoemd, maar deze zijn niet voldoende en wordt daarom toevlucht tot de zogenaamde anxiolytica. Hoewel deze anti-angst drugs zoals benzodiazepines, zijn zeer effectief, maar geassocieerd met een hoog risico van afhankelijkheid, zodat langdurig gebruik is geen optie.
Als een associatie van de paniekaanvallen met lichamelijke ziekten zoals bijvoorbeeld een disfunctie van de schildklier of een leverziekte wordt vermoed, dan dient een algemene medische behandeling van deze ziekten gepaard te gaan met de psychotherapeutische maatregelen.
Natuurgeneeswijze in geval van paniekaanvallen
Naast gedragstherapie richt de natuurgeneeskunde zich op verschillende homeopathische middelen die de aanvallen zouden moeten tegengaan. Bijvoorbeeld, de homeopathische remedies Aconitum, Argentum nitricum, Coffea, Ignatia en Opium worden hier genoemd. Echter, naast het bepalen van de juiste potentie, moet de keuze altijd worden overgelaten aan ervaren therapeuten. In de natuurgeneeskundige praktijk worden verschillende geneeskrachtige planten gebruikt tegen de paniekaanvallen, waarvan op dit moment in het bijzonder de passiebloemen en de valeriaan worden genoemd. Maar ook andere planten zoals het Sint Janskruid en hop zouden een positief effect hebben bij het verlichten van de paniekaanvallen.
Ontspanning technieken zoals autogene training of progressieve ontspanning van de spieren zijn ook vaak deel uit van natuurgeneeskundige therapie voor paniekaanvallen, omdat ze helpen om de stress in het dagelijks leven te verminderen en dus in strijd met de opkomst van paniekaanvallen. De methoden kunnen worden gebruikt op momenten dat de opkomende paniek om de vicieuze cirkel van paniek te doorbreken. Hier is ook aanbevolen beweging. Kraakpanden of joggen met paniekaanvallen zijn aan te bevelen, volgens psychologen grondig. De fysieke activiteiten kunnen helpen om de angstaanvallen te overwinnen. Dit is eigenlijk een simpele psychologische truc. De symptomen van paniek reactie vergelijkbaar met die tijdens het sporten, zodat de betrokkenen deze oefening en in de loop van sportieve activiteiten als normaal verkeerd interpreteren niet langer beschouwd als levensbedreigend. Om het ontstaan van paniekaanvallen tegen te gaan op de lange termijn echter geen manier om de regels van een cognitieve gedragstherapie. (Fp)
Fotocredits: Anne Garti