Wheals - oorzaken, symptomen en therapie

Een zorgeloze greep op de brandnetels of een insectenbeet - ze zijn daar, de wortels. Vaak gaan deze hobbels dan gepaard met een vervelende jeuk, waardoor de dingen nog ongemakkelijker worden. Maar waarom precies wheals ontwikkelen en wat kan worden gedaan in geval van nood? Onze bijdrage aan het onderwerp verduidelijkt.

inhoud

• Opkomst van de wortels
• Wheals als gevolg van bestaande allergieziekte
• Wheals door contact met toxines
• Wheals vanwege bestaande reeds bestaande omstandigheden
• symptomen
• diagnose
• therapie

Opkomst van de wortels

Als wheals verwijst het medicijn naar witachtige tot rode laesies (laesies) op de huid, die in verschillende groottes voorkomen en zijn gevuld met weefselwater. Ze zijn misschien pinhead-sized en dus nauwelijks herkenbaar, of zelfs palm-sized en geassocieerd met een zeer zichtbare roodheid. Het kenmerkende onderscheid met andere huidirritaties is de overduidelijke grandeur van de wortels boven het huidniveau. In zeer extreme gevallen doen de verhogingen van de huid daarom denken aan een slecht genezen litteken, waarbij de wortels, in tegenstelling tot dergelijk littekenweefsel, meestal na korte tijd weer afnemen.

Weefsel op de huid kan worden veroorzaakt door onschadelijke triggers, zoals een greep in de brandnetels. B. ook een allergische reactie. (Afbeelding: Jürgen Fälchle / fotolia.com)

Het hele lichaam kan worden aangetast door ribben, wat betekent dat huidverhogingen kunnen optreden op de ledematen, dwz de armen en benen, maar ook op het hoofd en de romp. De feitelijke verdeling van de ribben op het lichaam in dit opzicht is in grote mate afhankelijk van de oorzakelijke factoren. In principe worden de verhogingen echter veroorzaakt door een verhoogde afgifte van weefselhormonen in het aangetaste huidweefsel, die dan weefselirritatie veroorzaken.

In veel gevallen zijn de weefselhormonen histamine. De afgifte ervan in het lichaam vindt plaats wanneer het immuunsysteem gealarmeerd is door irriterende vreemde stoffen zoals allergenen of toxische stoffen. Histamine werkt in dergelijke gevallen als een boodschapper, die de permeabiliteit van de kleinste huidbloedvaten van de opperhuid (epidermis) verhoogt. Hierdoor kan het water dat zich in het bloed bevindt diffunderen in de omgeving, waardoor de eigen verdedigingscellen van het bloed snel kunnen worden verdeeld in het deel met het aangedane weefsel. Het vasthouden van water veroorzaakt echter ook plaatselijke zwelling van het huidoppervlak. Bovendien leidt histamine ook tot klassieke ontstekingsreacties zoals jeuk, verbranding of pijn, die ook deel uitmaken van de immuunrespons op bestaande irritatie.

Wheals als gevolg van bestaande allergieziekte

De stimulusfactoren die ervoor zorgen dat het immuunsysteem weefselhormonen zoals histamine vrijmaakt, zijn zeer veelzijdig. Een bijzonder groot aantal oorzaken van histamine-geïnduceerde wortels neemt echter allergieën op. In dit geval wordt een feitelijk niet-gevaarlijke stof ten onrechte geclassificeerd als gevaarlijk door het immuunsysteem van het lichaam en dus gevochten. In de loop van deze immunologische misrekening is er een overmatige immuunreactie in het hele lichaam, die wordt gekenmerkt door een verhoogde afgifte van histamine.

Nu denken velen eerst aan allergische bobbels om allergieën aan te pakken, bijvoorbeeld een allergie voor additieven in toiletartikelen zoals zeep of lotions, of om allergische reacties op bepaalde chemische stoffen in reinigingsproducten. En zeker, deze vormen van allergie zijn absoluut een mogelijke oorzaak van wheals. Allergievormen die niet direct verband houden met huidreacties op het eerste gezicht kunnen echter wheals veroorzaken. Zowel pollen- als voedselallergieën, evenals allergieën voor medicijnen of geneesmiddelen, in principe als allergische oorzaak van Hauteffloreszenzen. Patiënten moeten daarom grondig worden onderzocht op een vermoedelijke allergie voor allergie.

Aangezien allergische triggers voor wheals niet alleen contactallergieën in kwestie zijn, maar ook vrij andere allergieën zoals pollen of voedselallergieën. (Afbeelding: Jürgen Fälchle / fotolia.com)

De histamine kan talrijke allergische reacties in het lichaam veroorzaken in de aanwezigheid van een allergieziekte, waaronder, onder andere, de hierboven beschreven toename in vasculaire permeabiliteit in het huidweefsel. Typische begeleidende symptomen van whealvorming kunnen hier zijn:

• jeuk,
• erythema,
• ademhalingsmoeilijkheden,
• loopneus,
• conjunctivitis,
• diarree
• en misselijkheid en braken.

Als onderdeel van allergische reacties wordt de wheal gebruikt voor medische doeleinden om allergietesten uit te voeren. Voor dit doel worden kleine hoeveelheden van verschillende allergenen aangebracht op een testgebied van de huid, en vervolgens wordt afgewacht of een allergiereactie plaatsvindt of niet. Buiten deze testomstandigheden, kan de mate van ribben op het lichaam relatief nauwkeurig worden bepaald voor lokale oorzaken in het geval van allergische oorzaken:

• geneesmiddelenallergie: Hier komen de ribben vaak voor op de romp van het lichaam, waar ze kunnen uitzetten in extreme extreme allergieën, maar ook aan de extremiteiten. Heel vaak worden de ribben in deze context waargenomen als een reactie onmiddellijk tijdens of na een vertraging na antibioticatherapie. Dit geldt met name voor antibiotica uit de groep van penicillines, waartegen veel mensen allergisch zijn. Ook niet zelden komt whealvorming voor met bestaande allergie voor medicinale middelen na toediening van analgetica zoals Novalgin, paracetamol of ibuprofen.
• contactallergie: Mensen die last hebben van contactallergieën, zoals allergieën voor latex, nikkel, chemische additieven of geurstoffen in producten voor persoonlijke verzorging, hebben vaak last van buikklappen. Naast andere huidirritaties, zoals roodheid of jeuk, is het vaak het hoofdsymptoom van een dergelijke allergie en manifesteert het zich meestal slechts enkele seconden na contact met het betreffende allergeen. De huidveranderingen blijven meestal gelokaliseerd op het huidgebied waar het contact met het allergeen heeft plaatsgevonden.
• voedselallergie: In tegenstelling tot lokaal relatief beperkte allergische wheals kunnen wheals zich verspreiden als een allergische reactie op voedsel over het hele lichaam. Dit komt door het feit dat histamine-afgifte van voedselallergie alleen wordt geïnitieerd wanneer het allergeen (zoals pinda's, gluten, lactose of zeevruchten) via digestieve processen in het bloed wordt gebracht. Daarna passeert het allergeen de bloedstroom van het spijsverteringskanaal naar andere delen van het lichaam, waaronder de huidlagen.
• Licht- of zonneallergie: Als er een allergie is voor de UV-stralen van de zon, verschijnen striemen voornamelijk in die delen van het lichaam die direct aan de zon worden blootgesteld. Typerend is de wheal-formatie hier, bijvoorbeeld in het decolletégebied, het nekgebied, het gezicht of op de armen en handen. De meeste huidonderzoeken hier blijven erg klein en zijn rondachtig van aard. De vorming van wortels kan enkele uren tot een dag duren.
• Allergie voor planten of pollenAls het gaat om pollenallergie, zijn de belangrijkste symptomen meestal roodrode ogen en een verstopte neus. Wheals kunnen echter ook het gevolg zijn van een dergelijke allergie. Hetzelfde geldt voor allergieën voor bepaalde plantaardige stoffen. De vorming van wortelen is in dit opzicht bekend, bijvoorbeeld in de aanwezigheid van allergie voor de inhoud van de anjer, de Ginkgo biloba, de passiebloem, de monnikspeper, de brandnetel en de ginseng..

In het kader van allergietests wordt de whealvorming gebruikt om onverenigbaarheden met betrekking tot specifieke stoffen te bepalen. (Afbeelding: Matthias Stolt / fotolia.com)

Wheals door contact met toxines

Naast allergenen en bepaalde toxines zijn ze in staat om een ​​histamine-afgifte te activeren als afweerreactie van het immuunsysteem en de vorming van banen te veroorzaken. Bovendien is het bekend dat bepaalde planten- en insecticiden overeenkomstige huidirritaties veroorzaken. Insectenbeten, in het bijzonder, maken de vorming van banen nog waarschijnlijker wanneer mensen rondscharrelen op de prikplaats. Op deze manier krijgen de toxines de kans zich te blijven verspreiden in de epidermis, die in toenemende mate de histamine-afgifte stimuleert.

Zelfs met plantaardige toxines, bepaalt de verdeling in het weefsel vaak de mate van wheals. Bovendien is de respectieve dosis van het gif natuurlijk cruciaal voor de vorming van wortelen. Een bijzonder agressief gif bezit in dit opzicht de beerklauw. De giftige plant veroorzaakt na huidcontact naast de wortels en de juiste brandwonden, wat kan leiden tot ondraaglijke pijn. Naast insect- en planttoxinen mogen bovendien bepaalde milieutoxines niet worden onderschat als mogelijke triggers van wheals.

De oorzaak van wheals is door contact met toxines die bijna hetzelfde zijn als bij allergieën, met dit verschil dat het immuunsysteem van het lichaam hier een giftig vreemd materiaal als gevaarlijk classificeerde. De afgifte van histamine als afweermechanisme is daarom te wijten aan de juiste interpretatie van lichaamsafweer. Typische gifstoffen die in dit verband tot de wortels leiden, zijn:

• Kruidenvergiften (bijvoorbeeld van berenklauw, blauwgroene algen, poisonum, dieffenbachie of stekelvarken),
• Dierlijke vergiften (bijv. Van giftige amfibieën, vissen, insecten, kwallen, slangen, zee-egels of spinnen)
• en milieutoxines en chemicaliën (bijvoorbeeld ammoniak, formaldehyde, palladium, platina of rhodium).

Opgemerkt moet worden dat in geval van vermoedelijke vergiftiging onmiddellijk een hulpverlener moet worden gebeld. Hoewel wheals in het algemeen onschadelijk zijn, gaan ze meestal gepaard met een aantal andere bijbehorende symptomen, vooral die welke in contact komen met giftige stoffen, die soms levensbedreigend kunnen zijn. In het ergste geval is er een risico op cardiovasculaire shock en overlijden als de vergiftiging niet op tijd wordt behandeld.

Allergie, vergiftiging of normale irriterende reactie?

In sommige gevallen vervagen de grenzen tussen allergische reacties en vergiftigingsreacties. Neem bijvoorbeeld de wespsteek, dus de resulterende banen zijn gedeeltelijk te wijten aan de loutere immuunreactie op het gif van de wesp. In sommige gevallen kan echter een bepaalde allergie voor de wietferomonen die gelijktijdig worden afgegeven tijdens de prikkel worden geactiveerd, wat de allergische reacties en dus ook de omvang van netelroos verergert. Zoals bij een normale vergiftiging in zo'n geval, met de bijenkasten, omdat een wespenst ook kan leiden tot levensbedreigende bijwerkingen.

Bij een wespenstreng kunnen de wortels te wijten zijn aan de "normale" immuunrespons, maar ook versterkt worden door allergische reacties. (Afbeelding: Janina Dierks / fotolia.com)

Andere whiteheads veroorzaakt door insectenbeten of beten zijn niet altijd duidelijk verantwoordelijk voor vergiftiging. In veel gevallen spelen irriterende speekselafscheidingen van de insecten hier ook een rol. Genoemde secreties bevatten gewoonlijk anticoagulerende stoffen die de insecten van een gravure mogelijk in een gastheer, voor het nippen het bloed zonder het dikker tijdens desTrinkvorgangs. Deze anticoagulantia verontreinigingen waartegen het immuunsysteem van het lichaam gaat met een verhoogde afgifte van histamine en daarmee het ontstaan ​​van bijenkorven de voorkeur voor het humane immuunsysteem.

Brandnetel weer tot hun brandharen volgende zwak giftige stoffen zoals acetylcholine en histamine zichzelf, dus daarom niet helemaal immunologisch proces moet worden betrokken bij een lokale huidreacties de netelroos veroorzaken. De hoeveelheid histamine in de brandnetel is meestal agressiever dan de eigenlijke plant gif dat valt door de manier van weinig belang als het gaat om de eetbaarheid van brandnetels. Het verdampt zeer snel en kan meestal onschadelijk worden gemaakt door de brandnetel voldoende onder warm water te wassen of als brandnetelthee voor te bereiden.

Wheals vanwege bestaande reeds bestaande omstandigheden

Over brandnetels gesproken: af en toe worden wortels geassocieerd met een aanwezige onderliggende ziekte, zoals netelroos (netelroos), ook wel netelkoorts genoemd. Het beschrijft een chronische huidaandoening die zijn naam te danken heeft aan het feit dat het, net als het aanraken van een brandnetel, golfjes, jeuk en roodheid veroorzaakt. Onder bepaalde omstandigheden kan de ziekte zich ook verspreiden naar het ademhalingssysteem, wat leidt tot zwelling van de luchtwegen met bijkomende ademnood, waardoor de ziekte behoorlijk gevaarlijk wordt.

De oorzaken van urticaria worden wetenschappelijk onderzocht en men is nog niet tot een sluitende conclusie gekomen. Zowel de activerende factoren, alsmede symptomen vergelijkbaar met een allergische reactie op bepaalde stoffen of stimuli, maar het beschrijft de urticaria huidige plaats van pseudo-allergie of overgevoeligheidsreactie van het immuunsysteem, zoals in veel gevallen van urticaria typisch een allergie, detecteerbaar in bloedfactoren ontbreekt. Uiteindelijk komt ook door bepaalde stoffen en stimuli activering van sentinel cellen en daarmee tot een verhoogde afgifte van histamine bij de bovenstaande symptomen. Als triggerfactoren en mogelijke oorzaken zijn:

• Irriterende stoffen in levensmiddelen (bijvoorbeeld conserveringsmiddelen, smaakversterkers of histamine-bevattende voedingsmiddelen),
• Geneesmiddelen in geneesmiddelen (zoals antibiotica, ontstekingsremmers, koortswerende middelen of pijnstillers),
• mentale of fysieke stress (bijvoorbeeld aanhoudende stress, gebrek aan rust of bestaande infecties),
• fysieke stimuli (bijvoorbeeld warmte, koude, zonlicht, druk of vibratie)
• en organische oorzaken (bijvoorbeeld auto-immuunprocessen, bijnier- of schildklierdisfunctie).

Soms vereist het een combinatie van verschillende van de genoemde factoren, zodat er een urticaria uitbarst. Niet zelden worden gevallen geobserveerd waarbij bijvoorbeeld een medicijn tegen pijn en koorts tot nu toe goed werd verdragen, terwijl de bestaande infectie echter een urticaria ontwikkelde. Natuurlijk maakt deze omstandigheid geen sluitend causaal onderzoek eenvoudig en er is altijd een restrisico op een herhaling nadat de therapie is voltooid.

Er zijn een paar andere ziekten die typerend zijn voor wheals. Er moet in het bijzonder melding worden gemaakt van kinderziektes zoals mazelen. Hier zijn infectieuze virussen die het immuunsysteem sterk maken en dit tot een buitensporige defensieve reactie veroorzaken. Ook is histamine-intolerantie (histaminose) een aandoening waarbij ribben het hoofdsymptoom kunnen zijn. De ziekte wordt vaak ten onrechte beschreven als een allergie, maar is in feite een chronische stofwisselingsstoornis waarbij histamine niet door het lichaam kan worden afgebroken.

Er zijn verschillende ziekten die de oorzaak kunnen zijn van de wortels. Om hier te noemen zijn bijvoorbeeld de mazelen. (Afbeelding: mikumistock / fotolia.com)

symptomen

De bijbehorende symptomen van wheals zijn meestal gebaseerd op de oorzaak van de huidlaesies. Het kan blijven met witachtige of licht opgefokte verhogingen, maar ook rood worden en erg jeuken om pijnlijk brandende uitsteeksels te verbranden. Daarnaast zijn ook aan de oorzaak gerelateerde symptomen zoals duizeligheid, misselijkheid en braken denkbaar, wat vooral geldt voor extreme allergische reacties en ernstige vergiftiging. In dit verband moet er ook nog eens op worden gewezen dat de histamine-afgifte die de wortels veroorzaakt slechts een van de vele immunologische verdedigingsreacties is die denkbaar zijn. Ernstige reacties zoals anafylactische shock, sepsis of cardiovasculaire arrestatie kunnen niet worden uitgesloten en vereisen een tijdige behandeling. Over het algemeen moeten de volgende gelijktijdige symptomen worden verwacht:

• vermoeidheid,
• ademhalingsproblemen,
• roodheid Eye,
• Maag en maagkrampen,
• conjunctivitis,
• Hoge bloeddruk,
• diarree,
• koorts,
• erythema,
• hartkloppingen,
• jeuk,
• duizeligheid,
• koude
• en misselijkheid en braken

diagnose

Omdat in de meeste gevallen ribben op de huid herkenbaar zijn, ten minste op het tweede gezicht, is een visuele diagnose om de uitbloeiingen te bepalen meestal voldoende. Het wordt dan lastiger als het gaat om het onderzoeken van oorzaken, waarvoor in veel gevallen een uitsluitingsdiagnose vereist is. Voor dit doel zijn er verschillende diagnostische maatregelen beschikbaar voor de verantwoordelijke arts om een ​​beperkende diagnose mogelijk te maken:

• Geschiedenis: In overleg met de arts, legt de arts uit door middel van gerichte vragen eerst of allergieën of onderliggende ziekten bestaan ​​in de patiënt wat hij heeft gegeten in de laatste keer en of er contact met relevante irriterende stoffen is geweest. Patiënten moeten ook aandacht besteden aan alle bijbehorende symptomen binnen het gesprek van de patiënt, omdat ze vaak geven een eerste indicatie van mogelijke oorzaken.
• Laboratoriumdiagnostiek: om de mogelijke oorzaken te differentiëren, start de arts gewoonlijk een bloedtest volgens de anamnese. Kunt u belangrijke informatie voor CBC, in de vorm van inflammatoire parameters (bloedbezinking, CRP en bloed differentieel) en de allergie factoren (immunoglobulinen) voeding en andere waarden (schildklierfunctie en auto-antilichamen) en daarmee informatie over inconsistenties in het bloed.
• Aanvullende tests: Aanvullende informatie kan worden gebruikt bij de diagnose van wheals voor speciale tests, zoals een allergie of provocatietest (zoals een priktest). Het gebruik van bloeddrukmetingen en beeldvormingstechnieken zoals röntgenstraling of CT is in individuele gevallen nuttig. Voor verdere diagnostiek zijn na het wegen van de risico's en voordelen ook skin-punch biopsieën en uitgebreide allergietests mogelijk.
• Dagboek: als er nog geen definitieve diagnose kan worden gesteld, zijn er verdere instrumenten beschikbaar die de mogelijke oorzaken kunnen beperken. Bijvoorbeeld, het bijhouden van een dagboek kan worden gezien als patiënten documenteren hun dieet, activiteiten en het uiterlijk van wheals.

Naast een voor de hand liggende blikdiagnose, worden bloedonderzoeken, allergietests en biopsieën uitgevoerd voor verdere beperking of onderzoek. (Afbeelding: cameravit / fotolia.com)

therapie

Het is niet altijd nodig om medicamenten voor de wortels te nemen. Het is vaak voldoende om de triggerende stof in de toekomst te vermijden of om te stoppen met het aanbrengen ervan. Als de ribben bijvoorbeeld worden veroorzaakt door incompatibele voedingsmiddelen, verzorgingsproducten of medicijnen. In dit geval spreekt men van een zogenaamde eliminatietherapie. Daarentegen vergiftiging, evenals chronische ziekten, vereisen een zeer zorgvuldige behandeling, niet in de eerste plaats vanwege netelroos, maar vanwege het gevaar voor de gezondheid van de patiënt.

Medicamenteuze therapie

Het middel bij uitstek in aanwezigheid van wheals, evenals in het algemeen allergische geïnduceerde overreacties van het immuunsysteem, is een geschikt antihistaminicum. Het komt in het spel wanneer de vorming van wortels zo manifest is geworden en het veroorzaakt de bijbehorende symptomen van jeuk, secundaire infecties en roodheid van de huid bij de getroffenen met zo'n hoog niveau van lijden dat een eliminatietherapie alleen niet snel genoeg zou leiden tot de gewenste verlichting van de symptomen. Sommige standaardvoorbereidingen omvatten Allegra, Claritin of Zyrtec.

Antihistaminica verzwakken en blokkeren de werking van histamine van het lichaam door de histaminereceptoren op de juiste cellen te blokkeren. Als gevolg hiervan verdwijnen de symptomen snel en ervaren patiënten snel verlichting. De therapie kan verder worden ondersteund door het gebruik van Korikosteroiden (cortison), waarvan wordt geadviseerd om het alleen in extreme noodgevallen te gebruiken, omdat cortison soms zelfs ernstige bijwerkingen kan veroorzaken. Daarentegen kunnen antihistaminica zowel op korte als op lange termijn worden gebruikt, bijvoorbeeld als een volledige vermijding van het activeringsmiddel niet kan worden gegarandeerd.

Als infecties verantwoordelijk zijn voor wheal-making, moeten natuurlijk andere geneesmiddelen worden gebruikt. Bacteriële infecties kunnen worden behandeld met antibiotica, waarbij vooraf moet worden gecontroleerd of er sprake is van compatibiliteit met antibiotica om de overreactie van het immuunsysteem niet te verergeren. Bij virale infecties zoals mazelen, is de medicamenteuze behandeling iets moeilijker. Aan de ene kant zijn er niet veel actieve stoffen tegen virussen naast sommige agressieve antivirale middelen, aan de andere kant zeggen de voorbereidingen vaak het immuunsysteem extra verzwakken. Het is daarom waarschijnlijker om te werken met remedies die de bijbehorende symptomen verlichten. Bovendien is bewezen dat vitamine A het herstelproces van mazelen versnelt.

ontgifting

Als contact met toxines verantwoordelijk is voor de wortels, is uitgebreide ontgifting vaak een prioriteit vóór whealbehandeling. Deze zwellen meestal op zodra het toxine uit het lichaam is verwijderd. Denkbaar is bijvoorbeeld het gebruik van actieve kool bij vergiftiging, veroorzaakt door het gebruik van geschikte gifstoffen. Met slangengif of ook verschillende plantengiffen wordt meestal een geschikt tegengif toegediend. Een intramurale behandeling is meestal noodzakelijk, omdat de toestand van de patiënt door geschoold personeel moet worden gevolgd tot volledige ontgifting. Als u ernstige bijkomende symptomen ervaart, zoals tekenen van shock, kortademigheid of hartproblemen, kan kunstmatige beademing of andere maatregelen om vitale functies te beveiligen noodzakelijk zijn.

Voor meer ernstige vergiftiging als de oorzaak van kwaal kan het noodzakelijk zijn om een ​​intramurale behandeling te ondergaan. (Afbeelding: Eisenhans / fotolia.com)

huismiddeltjes

In het repertoire van home remedies voor wheals vooral maatregelen te dragen, hoewel de therapie van de oorzaken niet kan bereiken, maar zijn heel goed in staat om de medicamenteuze behandeling te ondersteunen en vooral om de pijnlijke begeleidende symptomen zoals jeuk en zwelling te verlichten. Koel- en anti-jeukomhulsels, koelverpakkingen, sprays of zalven kunnen bijvoorbeeld op de ribben worden aangebracht. Hetzelfde effect kan ook worden bereikt via een (koel) maar kort vol bad. Als u wat baking soda of natronloog aan het water toevoegt, kan het genezende effect worden verbeterd door de nu basale pH van het badwater.

Naturopathische ondersteuning:

De ondersteunende behandeling van wheals door homeopathische middelen kan veelbelovend zijn. Zoals hier, zoals gebruikelijk voor de homeopathische aanpak, wordt hetzelfde behandeld, preparaten worden gebruikt, de vorming van wortelen, jeuk en zwelling zijn verankerd in het gebruikersbeeld:

• Mierenzuur (Acidum formicicum),
• Echte valeriaan (Valeriana officinalis),
• Kleine brandnetel (Urtica urens),
• Echte kamille (Matricaria chamomilla L.)
• en pepermunt (Mentha piperita).

De natuurlijke ingrediënten kunnen allemaal lokaal worden aangebracht en direct op de huid werken. Van medicinale kruiden zoals kamille of pepermunt kan ook een verkoelende envelop worden gemaakt. Kook gewoon een kopje thee van de juiste medicinale planten, laat het afkoelen en giet de vloeistof dan op een stuk doek. De geweekte doek kan nu met de wieltjes op het huidoppervlak worden geplaatst. Het verkoelende effect verlicht de jeuk en de ingrediënten kalmeren de geïrriteerde huid.

De achterliggende these is de aanname dat een gezonde darmflora een regulerend effect heeft op het immuunsysteem en daarmee onder andere allergieën en intoleranties voldoende bescherming tegen de ziekte kunnen bieden. In het bijzonder kan de dagelijkse consumptie van bifidobacteriën en lactobacilli goede resultaten bereiken. Vooral met betrekking tot een antibioticabehandeling op langere termijn kan een dergelijke genezing al preventief worden gestart. (Ma)