Problemen met slikken

Dysfagie en dysfagie

Slikproblemen kunnen worden gezien als een samenloop van vele ziekten, maar kunnen ook te wijten zijn aan ziekten van het zenuwstelsel, aangeboren invaliditeit of hoofdletsel. Afhankelijk van de intensiteit van de slikproblemen, zijn ze geassocieerd met meer of minder nadelige effecten op de voedselinname, die op zijn beurt een ernstig gezondheidsrisico kan worden in het slechtste geval.

inhoud

definitie
De slikhandeling
Symptomen van slikproblemen
oorzaken
Besmettelijke ziekten als oorzaak
Organische oorzaken van slikproblemen
Neurologische oorzaken
Allergische reacties
Leeftijdsgerelateerde dysfagie
Geestelijke oorzaken
diagnose
Behandeling voor slikproblemen
het voorkomen

definitie

Slikproblemen zijn allemaal klachten die kunnen optreden tijdens het slikken, ongeacht of deze het gevolg zijn van een fysieke oorzaak of een functionele stoornis of een verstandelijke beperking. De medische term is dysfagie. Als u keelpijn of een zere keel ervaart tijdens het slikken, wordt ook de smallere termijn odynofagie gebruikt.

De slikhandeling

Bij het slikken wordt na het vrijwillig teweegbrengen van het slikproces meestal een reflexactie (slikreflex) genomen, waarbij het ingenomen voedsel via de slokdarm de maag bereikt zonder dat de voedseldeeltjes in de luchtwegen kunnen dringen. Vereenvoudigd, het zachte gehemelte en de zogenaamde bovenste lavendel verzegelen de luchtwegen, het voedsel glijdt in de slokdarm en wordt hier getransporteerd door een golfvormige spiercontractie in de maag. Elke aantasting van deze Schluckaktes worden slikproblemen genoemd.

Symptomen van slikproblemen

Dysfagie kan variëren van het gevoel van een lichte knobbel in de keel tot frequente inname gevolgd door hoesten, kokhalzen en pijn, tot een volledig falen van de slikhandeling, waardoor het voor de getroffenen onmogelijk is om te eten. De verschillende oorzaken van de slikproblemen zijn te zien aan tal van verschillende begeleidende symptomen, die vervolgens in elk geval worden uitgelegd wanneer de verbindingstrigger het slikken triggert.

oorzaken

In het algemeen zijn slikproblemen gewoonlijk een uitdrukking van een organische beperking van de structuren die betrokken zijn bij de slikhandeling, maar ze kunnen ook te wijten zijn aan aandoeningen van het zenuwstelsel en mentale factoren. Bij sommige mensen is er ook een aangeboren handicap die leidt tot significante dysfagie. Omdat de slikproblemen zeker kunnen wijzen op een ernstige ziekte, moet altijd een medische controle worden uitgevoerd.

Vaak is tonsillitis de oorzaak van slikproblemen. (Afbeelding: rob3000 / fotolia.com)

Besmettelijke ziekten als oorzaak

Tal van infectieziekten veroorzaken een ontsteking van de amandelen, orale en faryngeale mucosa, wat kan leiden tot ongemak tijdens het slikken. Frequente triggers zijn virussen van de genus influenzavirussen, para-influenza-virussen en adenovirussen. Ook Coxsackie-virussen (veroorzaakt vaak verkoudheid) en herpes-virussen (veroorzaakt de oranjebloed) kunnen leiden tot een geschikte ontsteking van de keelholte. Bovendien leiden systemische virale infectieziekten zoals bof of rubella vaak tot ontsteking van de slijmvliezen in mond en keel, wat aanzienlijke slikproblemen kan veroorzaken. Typische symptomen van virale infecties zijn gelijktijdige koorts, loopneus, hoesten en heesheid. Pijn in het lichaam komt ook vaak voor als een combinatie van virale infecties. Bof ook ontsteking van de parotis niet zeldzaam iets dat een duidelijk herkenbare zwelling van het gezicht ermee bringt.Die inslikken door virale infecties voornamelijk als gevolg van de zwelling van de slijmvliezen en amandelen (amandelen) vereist dat de doorgang van voedsel belemmeren of blokkeren.

Bacteriële infecties in de mond en keel kunnen ook leiden tot dysfagie. Dit geldt voor bacteriële infecties van de keel of de epiglottis en systemische bacteriële infectieziekten zoals roodvonk (geactiveerd door specifieke strep) of difterie (veroorzaakt door Corynebacterium difterie) leiden. De symptomen zijn vaak vergelijkbaar met die van een griepinfectie bij de laatste. Bijvoorbeeld, roodvonk, koorts, koude rillingen, misselijkheid en braken kunnen worden waargenomen bij roodvonk. Daarnaast komt hier echter een opvallende uitslag. Ook vertoont vaak een onaangename tong of mondverbranding. De tong is wit in de vroege stadia van de ziekte en verschijnt later duidelijk helder rood met licht verhoogde papillen (de zogenaamde frambozen tong). Een difterie-aandoening wordt gekenmerkt door de pijn van slikken als gevolg van koorts, buikpijn, lichaamspijnen, hoesten, misselijkheid en braken. Bovendien vertonen de getroffenen gewoonlijk een aanzienlijke zwelling van de lymfeknopen in de loop van de ziekte. Een dikke nek is het resultaat.

Ontstekingen van de epiglottis behoren ook tot de bacteriële infecties die tot dysfagie kunnen leiden. Dit wordt veroorzaakt door bacteriën van het geslacht Haemophilus influenzae type B, potentieel levensbedreigende ziekte veroorzaakt zwelling van de epiglottis, die niet alleen kan leiden tot een zere keel en slikproblemen, maar ook tot een aanzienlijke ademhalingsproblemen. In het ergste geval dreigt een volledige vernauwing van de luchtwegen en de daaropvolgende verstikking van de dood.

Organische oorzaken van slikproblemen

Naast de infecties worden tal van andere fysieke oorzaken in slikproblemen overwogen. Deze variëren van een abces op de amandelen via zogenaamde Esophageal Divertikel (zakken van de slokdarm) en ontsteking van de slokdarm kanker in het gebied van de mond, keel en slokdarm. Een verlengde spoor op de cervicale wervelkolom kan ook leiden tot gestoord slikken. De sporen drukken op het omliggende weefsel en veroorzaken het zogenaamde Eagle-syndroom, dat onder andere aanzienlijke slikproblemen met zich meebrengt.

Achalasie, waarbij de onderste esophagus sfincter (onderste esophagus sfincter) niet genoeg om de doorgang van voedsel toe in de maag, ook één van de mogelijke fysieke oorzaken van slikproblemen openen. Bovendien staat het Plummer-Vinson-syndroom, dat wordt veroorzaakt door ijzertekort, bekend als een mogelijke trigger voor dysfagie. Het gebrek aan vitaal ijzer leidt tot significante mucosale defecten, die op hun beurt slikproblemen veroorzaken. Gescheurde mondhoeken en broze nagels en haar zijn verder opvallende symptomen van het Plummer-Vinson-syndroom.

Ook de ziekte van Crohn als mogelijke oorzaak van dysfagie, zoals de chronische ontstekingsziekte van het spijsverteringskanaal, soms niet alleen leidt tot ontsteking van de slijmvliezen van de dunne en dikke darm, maar ook om ontstekingen mucosale in de slokdarm. Diarree en buikpijn zijn de kenmerken van de ziekte van Crohn. Ook verlies van eetlust, misselijkheid en braken kunnen optreden als onderdeel van de ziekte. De teruglopende ziekte kan ook aanzienlijke gewrichtspijn en veranderingen in het uiterlijk van de huid veroorzaken als de zogenaamde extra-intestinale symptomen.

Schildklieraandoeningen zoals thyroïditis (thyroïditis) zijn ook bekend als de oorzaak van dysfagie, waarbij zwelling van het orgel meestal vernauwing van het slikkanaal tot gevolg heeft. Dit is met name het geval in een zogenaamde struma (struma), die zich kan ontwikkelen, bijvoorbeeld als gevolg van jodiumtekort, hyperthyreoïdie of hypothyreoïdie. De massieve zwelling van de schildklier leidt niet alleen tot extern zichtbare vergrotingen van de nekomtrek, maar verhoogt ook de druk op het weefsel in de nek, wat kan leiden tot ongemak tijdens het slikken..

Neurologische oorzaken

Tal van neurologische ziektes zijn geassocieerd met dysfagie, omdat het functioneren van het zenuwstelsel tijdens het slikken van groot belang is. Als de spieren van de slokdarm bijvoorbeeld niet langer met de juiste impulsen worden gecontroleerd, kan de noodzakelijke golfachtige beweging voor het verwijderen van voedsel slechts gedeeltelijk of helemaal niet worden uitgevoerd. Tot de meest bekende neurologische aandoeningen die een verzwakking van de zwaluwstoornis kunnen veroorzaken, behoren multiple sclerose (MS), de ziekte van Parkinson en dementie.

In MS kan bijvoorbeeld dysfagie worden waargenomen wanneer de typische plaatsen van ontsteking van de ziekte zich manifesteren in de hersenstam en het cerebellum. Tegelijkertijd vertonen patiënten in dergelijke gevallen vaak stoornissen in de algemene coördinatie van beweging, oogbewegingen, verminderd zicht, spraakstoornissen en duizeligheid. Neurologische afwijkingen zoals tintelingen in de ledematen zijn typerend voor MS. Bovendien voelen MS-patiënten zich vaak uitgeput en lijden aan chronische vermoeidheid.

Bij de ziekte van Parkinson is dysfagie gewoonlijk een vrij subtiel gelijktijdig symptoom van algemene bradykinesie (vertraagde spierbeweging). De dysfagie wordt voornamelijk gekenmerkt door een verhoogde inname, wat kan leiden tot het binnendringen van voedselresten in de luchtwegen en op deze manier ook het risico op longontsteking verhoogt. Typerend voor Parkinson zijn de zogenaamde tremor (spiertremoren), rigor (spierrigiditeit) en posturale instabiliteit. In de loop van de tijd vertonen patiënten vaak een toenemende cognitieve stoornissen, zoals een duidelijke vertraging van de denkprocessen.

Niet alleen vermindert dementie de cognitieve vaardigheden van patiënten, zoals kortetermijngeheugen, denken en taal, maar ook motorische vaardigheden worden vaak ernstig aangetast. Patiënten lijken steeds meer lusteloos, verwaarlozing persoonlijke hygiëne en andere dagelijkse taken, verliezen het gevoel van honger en vergeten in de late fase van de ziekte zelfs zulke elementaire dingen, zoals het slikken van voedsel of de inschakeling van de slikreflex. In de laatste fase van de ziekte, die vandaag nog steeds ongeneeslijk is, zijn de getroffenen afhankelijk van fulltime zorg.

Verschillende andere neurologische ziekten zoals ALS (amyotrofe laterale sclerose), myasthenia gravis of de zogenaamde ziekte van Huntington moet worden genomen als de oorzaak van slikproblemen te houden, zelfs als ze gelukkig zeer zeldzaam. Hetzelfde geldt voor speciale aandoeningen van het ruggenmerg, zoals syringomyelie. Hersentumoren worden ook beschouwd als de oorzaak van neurologische beschadiging van de slikreflex.

Dysphagia Ieder daarna komt enorme hoofdpijn, duizeligheid, misselijkheid, braken, balans, coördinatie, visie, spraak en cognitieve stoornissen evenals eenzijdige verlamming van de mogelijke symptomen van een beroerte. Als de hersenen door kracht worden verwond, kan dit ook gebeuren in de loop van het daaropvolgende craniocerebrale trauma van neurologische gebreken en overeenkomstige slikproblemen.

Schade aan de tong en keel zenuw (glossopharyngeus; negende hersenzenuw), leidt soms ook tot aanzienlijke slikproblemen als gevolg van zenuw speelt een belangrijke rol in de controle van de zogenaamde keelholte spieren en niet kan plaatsvinden zoals gepland in een verlamming van de laatste de handeling van het slikken. Mogelijke oorzaken van overeenkomstige schade aan de nervus glossopharyngeal zijn bijvoorbeeld rabiës, tetanus of botulisme.

Allergische reacties

In het geval van een voedselallergie kan een duidelijke zwelling van de slijmvliezen in de mond en keel optreden na inname van de allergenen, wat leidt tot ongemak tijdens het slikken en mogelijk tot ademhalingsmoeilijkheden. Dit is op dezelfde manier van toepassing op insectengif allergieën na een bijen- of wespensteek. In het ergste geval bedreigt blootstelling aan de allergenen een levensbedreigende anafylactische shock.

Leeftijdsgerelateerde dysfagie

Alle zenuwen, spieren, organen en bindweefselstructuren die bij het begin van het slikken betrokken zijn, zijn - net als het lichaam als geheel - onderworpen aan het algemene verouderingsproces. Dit kan op vele manieren een verslechtering van de slikhandeling veroorzaken. De aanzienlijke vermindering van speekselproductie bij ouderen resulteert bijvoorbeeld vaak in moeite met slikken. Ook kan de leeftijdgerelateerde vertraging van motorische processen dysfagie veroorzaken. Dit geldt eveneens voor de structurele veranderingen van het temporomandibulair gewricht waargenomen bij sommige oudere patiënten. Ontbrekende tanden of een slecht passende kunstgebit leiden vaak ook tot verminderde sliking bij ouderen.

Geestelijke oorzaken

In aanvulling op de fysieke oorzaken en mentale factoren als de trigger van de slik symptomen in aanmerking. Bij sommige mensen is dysfagie bijvoorbeeld een symptoom van stress, verdriet, angst of acute plankenkoorts. Hier is ook sprake van functionele slikstoornissen.

diagnose

Afhankelijk van de vele oorzaken die ten grondslag liggen aan de dysfagie, is de diagnose vaak buitengewoon moeilijk. Ten eerste, een grondige medische geschiedenis wordt gedaan tijdens het medisch onderzoek. Vervolgens wordt de slikhandeling meestal in meer detail onderzocht, zolang de symptoombeschrijving geen aanleiding geeft tot een vermoeden van een acute aandoening zoals een beroerte. De arts test de beweeglijkheid van het strottenhoofd en de functie van de slikreflex, kokhalfreflex, hoestreflex en de tong. Ook biedt de inspectie van de oropharynx belangrijke aanwijzingen voor de diagnose. De meeste van de hierboven beschreven infecties kunnen al heel duidelijk worden bepaald op basis van de tongcoating, de roodheid en andere mucosale membraanveranderingen. Het laboratoriumonderzoek van een mondslijmvlek dient vervolgens om de pathogenen te identificeren.

Op basis van een bloedtest zijn er vaak aanwijzingen voor de oorzaak van de dysfagie. Zo wijzen bijvoorbeeld in het geval van infectieziekten overeenkomstige antilichamen in het bloed of verhoogde ontstekingsniveaus op inflammatoire processen in het organisme. Het hormoongehalte in het bloed geeft bewijs van mogelijk bestaande schildklieraandoeningen en het ijzergehalte laat zien of ijzerdeficiëntie of het Plummer-Vinson-syndroom aanwezig zou kunnen zijn.

Bovendien kan bij het diagnosticeren van dysfagie een endoscopisch onderzoek worden uitgevoerd waarbij een endoscoop door de mond of neus wordt ingebracht en een zicht op het inwendige van de patiënt wordt verschaft. In het kader van deze zogenaamde endoscopie is het ook mogelijk om een ​​weefselmonster (biopsie) te nemen, dat bijvoorbeeld dient om tumoren of kankerziekten te detecteren. Gastroscopie wordt gebruikt om de slokdarm, maag en twaalfvingerige darm te onderzoeken.

Röntgen- en andere beeldvormingstechnieken kunnen ook helpen bij het diagnosticeren van dysfagie, zoals vermoedelijke diverticula of cervicale wervelkolom. Vaak gaat het om de inname van een contrastmiddel vermengd met bestrijdingsmiddelen om abnormaliteiten in het slikproces op te sporen. Op deze manier kan bijvoorbeeld achalasie worden gedetecteerd. Magnetic Resonance Imaging dient ook als een beeldvormingsmethode voor de detectie van inflammatoire foci in de hersenen, het ruggenmerg en het zenuwstelsel bij MS. Ultrageluidscans worden bijvoorbeeld gebruikt om schildklierproblemen zoals struma te diagnosticeren, maar complementaire scans met behulp van computertomografie of magnetische resonantiebeeldvorming kunnen nodig zijn.

Verdere neurologische onderzoeken worden bijvoorbeeld uitgevoerd bij vermoedelijke dementie, de ziekte van Parkinson, myasthenia gravis of ALS. Als alle organische en neurologische oorzaken van dysfagie zijn uitgesloten, wordt een psychotherapeutisch onderzoek aanbevolen om meer te weten te komen over mogelijke psychosomatische oorzaken van de slikproblemen.

Behandeling voor slikproblemen

Allereerst vereisen de slikproblemen een behandeling van de respectievelijke oorzaken. Gezien het grote aantal mogelijke triggers van sliksymptomen, zou een beschrijving van alle therapeutische benaderingen echter verder gaan dan de reikwijdte van dit artikel. Er zijn echter enkele behandelingsopties die expliciet verwijzen naar de dysfagie en worden vervolgens in meer detail uitgelegd. Deze procedures zijn samengevat onder de term sliktherapie.

Een essentieel onderdeel van de sliktherapie zijn speciale motorische oefeningen, waarmee een gerichte training van de spieren en bewegingen die betrokken zijn bij de slikhandeling mogelijk is. Op deze manier kunnen bijvoorbeeld vaak stoornissen in de afdichting van de nasopharynx en de daarmee samenhangende inname van voedsel worden vermeden. Over het algemeen streven de oefeningen naar een normalisatie van Schluckaktes of de slik-, stikkende en hoestreflexen. Oefeningen op het gebied van logopedie spelen hierbij vaak een beslissende rol, omdat het spreken van vergelijkbare spiergroepen wordt aangepakt als tijdens de slikhandeling..

Speciale massages zijn ook bedoeld om slikproblemen te verminderen als onderdeel van de sliktherapie. Daarnaast zijn ademhalingsoefeningen en het corrigeren van de houding tijdens het eten vaak onderdeel van de therapie. Last but not least, de consistentie van het voedsel kan worden aangepast als onderdeel van de behandeling om de inname of het slikken te vergemakkelijken en zo een kunstmatige voeding door sondevoeding te voorkomen. Omdat patiënten niet langer voldoende voedingsstoffen en vloeistoffen kunnen opnemen vanwege hun slikproblemen, moeten zij een sonde in hun maag krijgen om hun voeding te garanderen. Gemakkelijk te leren slikmanoeuvres verminderen vaak het risico op slikken tijdens het eten en normaliseren het slikken. Hier zijn vooral de Mendelsohn manoeuvre waarbij het strottenhoofd gedurende een korte tijd boven gehouden en de zogenaamde supraglottische slikken (houd je adem na het slikken, keel schrapen en opnieuw slikken), om op te noemen.

De sliktherapie is geen vervanging voor de behandeling van de oorzaken die ten grondslag liggen aan het slikken van moeilijkheden, maar kan op zijn best bijdragen aan de verlichting. Bovendien wordt het vaak gebruikt bij de nazorg van ziekten (bijvoorbeeld bij patiënten met een beroerte), als er langdurige stoornissen van de slikreflex aanwezig zijn. Om de kans op succes te vergroten, zou de sliktherapie idealiter niet alleen door de behandelende artsen moeten worden begeleid, maar ook door logopedisten en voedingsdeskundigen..

het voorkomen

Aangezien talrijke infectieziekten ontsteking van de slijmvliezen in de mond en keel veroorzaken, leidt een verbeterde infectiebescherming indirect tot het vermijden van slikverschijnselen. Naturopathie biedt tal van opties die in het algemeen het immuunsysteem versterken. Irritatie van de slijmvliezen, bijvoorbeeld door roken, verhoogt het risico op slikproblemen en moet daarom worden vermeden. Alcoholgebruik staat bekend als een mogelijke oorzaak van schade aan de slokdarm of slokdarmkanker, die op zijn beurt dysfagie kan veroorzaken. In het algemeen kan het dieet van grote invloed zijn op het risico van slokdarmziekten. Voedingsmiddelen die vet, calorieën en eiwitten bevatten, krijgen hier bijvoorbeeld een negatief effect. Een evenwichtige voeding met voldoende elementaire voedsel kan niet alleen bijdragen aan het verminderen van het risico van de ziekte in de slokdarm, maar ook tegen een eventueel reeds aanwezige verzuring van het organisme, die op zijn beurt is gekoppeld aan een verscheidenheid van gezondheidsproblemen, echter. (Fp)