Krimpbeleffecten en therapie

Vermindering van de capaciteit van de bellen

Veel mensen zijn bekend met de symptomen van een krimpende blaas - meer plassen en tegelijkertijd de urineproductie verminderen - maar er is weinig bekend over de oorzaken en mogelijke behandelmethoden. Ook worden de zogenaamd onschadelijke symptomen vaak genegeerd of onderschat. Aangezien het ergste geval zich achter de klachten van kanker kan verbergen, wordt een medische controle sterk aanbevolen.

inhoud

• Vermindering van de capaciteit van de bellen
• definitie
• Symptomen van een krimpende blaar
• Oorzaken van een krimpbel
• Diagnose en behandeling
• Natuurlijke genezing in krimpblaar

definitie

De krimpende blaas is een permanente vermindering van de capaciteit van de blaas, die gewoonlijk wordt geassocieerd met overeenkomstige Harnableitungsstörungen. Het volume van de blaas wordt gedeeltelijk verminderd tot minder dan 15 procent van de oorspronkelijke grootte

Symptomen van een krimpende blaar

Een slinkende blaas manifesteert zich voornamelijk door verhoogde urinaire urgentie met daaropvolgende afgifte van kleine hoeveelheden urine (pollakisurie) .De urineproductie is vaak pijnlijk, maar kan ook doorgaan zonder verder ongemak.

Oorzaken van een krimpbel

In de meeste gevallen is de verlaging van blaascapaciteit op onjuiste wijze hersteld of chronische cystitis (blaasontsteking) afneemt, wat gepaard gaat met een fibrose van de blaasspieren. Daarom, als er tekenen zijn van een blaasontsteking, zoals blaas spasmen, pijn bij het plassen en frequent urineren of bloed in de urine dringende medische hulp moet worden gemaakt aan de ontwikkeling van een gecontracteerde blaas en andere complicaties, zoals nier-infectie te voorkomen. In de regel wordt de cystitis veroorzaakt door bacteriën waartegen antibiotica kunnen helpen. Maar er zijn ook andere vormen zoals interstitiële cystitis, waarvan de precieze oorzaak tot op de dag van vandaag onduidelijk blijft en waarin tot nu toe geen genezing mogelijk is.

Naast de urineblaas ontsteking komt wat meer factoren als oorzaak van de gecontracteerde blaas te houden, van de effecten van een urinelozing via blaaskatheter en littekenvorming van de blaas weefsel na de operatie op een zogenaamde neurogene blaas blaaskanker. Neurogene blaas wordt dan veroorzaakt door zenuwaandoeningen dat bij een samengetrokken blaas leiden tot langdurige of te vaak urineblaas spiercontractie. Niet alleen blaaskanker, maar ook kanker van nabijgelegen organen, zoals prostaatkanker of baarmoederhalskanker, kan leiden tot een vermindering van de blaascapaciteit of tot een slinkende blaas..

Diagnose en behandeling

De eerste stap in het onderzoek is om de oorzaak van de aandoening te achterhalen voordat een gerichte therapie wordt gestart. In de regel wordt aan de getroffenen gevraagd om een ​​urinemonster te geven, dat vervolgens in het laboratorium wordt onderzocht. Op deze manier kunnen bloedresten in de urine maar ook bacteriële cystitis gemakkelijk worden opgespoord. Verder wordt vaak een echoscopisch onderzoek uitgevoerd om de symptomen te achterhalen. Beeldvormende technieken zoals computertomografie of magnetische resonantie beeldvorming kunnen ook belangrijke informatie over de diagnose verschaffen. Ze bieden echter onvoldoende veiligheid, bijvoorbeeld bij blaaskanker, zodat verdenking vaak leidt tot een cystoscopie. De huidige symptomen van een neurogene mictie van de blaasmislukking vereisen aanvullende onderzoeken van het zenuwstelsel en de hersenen door beeldvormingstechnieken. Daarnaast kunnen functionele onderzoeken van de blaas, zoals een meting van de urinestraal, geschikt zijn.

Volgens de verschillende oorzaken van de krimpende blaas zijn er tal van verschillende behandelingsopties beschikbaar, die echter niet altijd een remedie kunnen bereiken, maar soms slechts een verlichting van de symptomen. Goede kansen op succes bestaan ​​bijvoorbeeld in de behandeling van bacteriële cystitis. Deze kunnen meestal binnen relatief korte tijd worden verwijderd met antibiotica. Als de ziekteverwekkers resistentie hebben ontwikkeld tegen veel voorkomende antibiotica, worden zogenaamde breedband-antibiotica gebruikt.

In het geval van een neurogene blaas is er echter, op het niveau van het medicijn, in de regel alleen de mogelijkheid om de symptomen te verlichten of de urineproductie te normaliseren. tonen complicaties, zoals een reflux van urine in het nierbekken (vesicorenal reflux of vesico-uretero-renale reflux) en verslechterde de toestand van de patiënten, een operatie is de laatste optie. Als onderdeel van de chirurgische procedure, bijvoorbeeld, verhoging van de urineblaas (blaas augmentatie) kan worden aangebracht of een nieuwe kunstmatige urineblaas (blaas plastic) worden gecreëerd.

Bij blaaskanker zijn chemotherapie en operatieve verwijdering nog steeds de voorkeursbehandeling. In het geval van vroege detectie van de kanker, zijn de kansen op genezing van de patiënt vrij hoog. Echter, als de blaaskanker op het moment van de diagnose al ver gevorderd is en al uitzaaiingen vertoont - zoals botmetastasen geassocieerd met overeenkomstige botpijn - is genezing van de getroffenen niet langer mogelijk. Het gaat allemaal om het minimaliseren van het ongemak van de patiënt en het zoveel mogelijk vertragen van de ziekteprogressie.

De drastische vermindering van het blaasvolume in de context van een krimpblaar van 300 tot 400 milliliter, soms minder dan 50 milliliter, kan in het algemeen ook worden tegengegaan met behulp van een zogenaamde blaastraining. Dit gebeurt meestal als een supplement of na de therapie van de onderliggende ziekte, met als doel het geleidelijk verhogen van de blaascapaciteit en het normaliseren van de urineproductie. De patiënten trainen bewust om de urine tegen te houden en op deze manier de eliminatie-intervallen te verhogen. Ondersteunende medicijnen kunnen worden gebruikt om de spiercontractie van de blaas te reguleren.

Natuurlijke genezing in krimpblaar

Hoewel natuurgeneeswijze geen rechtvaardiging biedt voor individuele oorzaken van de krimpende blaas, zoals neurogene blaasdisfunctie of kanker, biedt het als conventionele geneeskunde, maar vooral bij chronische blaasontstekingen, veelbelovende aanvullende behandelingsopties. Dus, verschillende theesoorten of theemengsels op plantaardige basis (bijvoorbeeld brandnetel, maretaktherapie, kamillebloemen, Gundelrebenkraut), een rustgevend - maar niet genezend - toegeschreven effect. Pompoenzaden worden ook als gunstig beschouwd. Verder is het kruidengeneesmiddel bij blaasontsteking bijvoorbeeld op tincturen en extracten van weegbree, paardenbloem, paardenstaart en jeneverbessenrug. Daarnaast wordt gezegd dat cranberrysap een preventief effect heeft, omdat er van wordt gezegd dat het bacteriële infecties van de blaas bemoeilijkt.

Andere natuurgeneeskundige behandelmethoden tegen chronische blaasontsteking vormen acupunctuur en acupunctuur massages volgens Penzel. Daarnaast worden verschillende homeopathische middelen zoals Nux vomica of Cantharis voor ontsteking van de blaas gebruikt. De Schüsslerzouten nr. 9 (natriumfosforicum) en nr. 11 (silicea) bij blaasontstekingen zijn de beste gebleken op het gebied van Schüssler-zouttherapie. Omdat de ontstekingsprocessen van de blaas ook samen worden gebracht met een algemene hyperaciditeit van het organisme, is een evenwicht in de zuur-base balans vaak een deel van de naturopathische behandeling van een krimpende blaas. Welke natuurgeneeskundige maatregelen het beste zijn voor een behandeling hangt sterk af van de individuele symptomen en de samenstelling van de getroffenen. De selectie moet daarom altijd worden overgelaten aan ervaren therapeuten. (Fp)

Afbeelding 1: Michael Ottersbach